Voice News Αληθινές Ειδήσεις
Ο πρίγκιπας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, ο ντε φάκτο ηγέτης του βασιλείου, επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της παραγωγικής ικανότητας της Σαουδικής Αραβίας στον πετρελαϊκό τομέα προκειμένου να δώσει ένα συντριπτικό πλήγμα στους ανταγωνιστές της χώρας του στην παραγωγή πετρελαίου.
Ο στόχος του φαίνεται να είναι η μείωση των τιμών του πετρελαίου τόσο πολύ και τόσο γρήγορα που η Ρωσία να συνειδητοποιήσει ότι έκανε τρομερό λάθος στην άρνησή της να συμφωνήσει σε εμβάθυνση των περικοπών στην παραγωγή κατά τη σύνοδο του OPEC+ την Παρασκευή. Η ρωσική αυτή άρνηση έδωσε απότομο και απροσδόκητο τέλος στις προσπάθειες τριών και πλέον χρόνων για διαχείριση της προσφοράς αργού.
Το πάθημα της Σ. Αραβίας στην Υεμένη
Στην Υεμένη, ο Σαουδάραβας πρίγκιπας διάδοχος, γνωστός με τα αρχικά MBS, ξεκίνησε την “Επιχείρηση Αποφασιστική Θύελλα” το 2015, χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική δύναμη της Σαουδικής Αραβίας για να εξαπολύσει μια συντριπτική επίθεση εναντίον των Υεμενιτών ανταρτών Χούθι.
Ο σκοπός της εκστρατείας ήταν η στρατιωτική εκμηδένιση των ανταρτών και το να ανοίξει ο δρόμος για μια γρήγορη αποκατάσταση στην εξουσία του αρχηγού του υεμενικού κράτους Αμπντ Ραμπού Μανσούρ Χάντι, ο οποίος υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία και είναι ο διεθνώς αναγνωρισμένος επικεφαλής της χώρας.
Τελικά, η στρατιωτική επιχείρηση δεν αποδείχθηκε και τόσο αποφασιστική. Πέντε χρόνια αργότερα, η σύγκρουση συνεχίζεται. Οι Χούθι διατηρούν υπό τον έλεγχό τους ένα μεγάλο τμήμα της χώρας και ο πρόεδρος Χάντι βρίσκεται ακόμη στην εξορία, ενώ ο άμαχος πληθυσμός της Υεμένης σηκώνει στους ώμους του τις επιπτώσεις της σύγκρουσης. Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της Υεμένης χρειάζονται πλέον ανθρωπιστική βοήθεια, σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Συντονισμό Υποθέσεων Ανθρωπιστικού Χαρακτήρα.
Εν τω μεταξύ, οι Χούθι έχουν μεταφέρει την αντιπαράθεση μέσα στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τις επιθέσεις στα εργοστάσια επεξεργασίας πετρελαίου στο Abqaiq και στο Khurais, καθώς και στον στρατηγικό αγωγό Ανατολής-Δύσης μέσα στο 2019.
Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της παγκόσμιας παραγωγικής ικανότητας πετρελαίου, υπήρχαν και άλλοι τρόποι να διαχειριστεί κανείς την αντιπαράθεση της προηγούμενης εβδομάδας με τη Ρωσία.
Η απόπειρα μιας πετρελαϊκής συμμαχίας με τη Ρωσία
Το 2016, ο Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών – ο οποίος αριθμεί πλέον 13 μέλη, τα οποία αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου – έπεισε 10 χώρες – μη μέλη του OPEC να συμμετάσχουν στην από κοινού διαχείριση της προσφοράς πετρελαίου, δημιουργώντας το ευρύτερο σχήμα του OPEC+.
Η συμφωνία, η οποία αρχικά προοριζόταν να διαρκέσει έξι μήνες, βρίσκεται πλέον στον τέταρτο χρόνο της. Ενώ ο OPEC σήκωσε το βάρος των δύο τρίτων των περικοπών στην παραγωγή που είχαν συμφωνηθεί, δεν υπήρχε κανένας προφανής λόγος αυτή η κατάσταση να καταστεί μόνιμη.
Πράγματι, η Σαουδική Αραβία θα μπορούσε να ανταποκριθεί στην απροθυμία της Ρωσίας να δεχθεί και να εφαρμόσει βαθύτερες περικοπές στην παραγωγή της πετρελαϊκής της βιομηχανίας, αποδεχόμενη την προσφορά της Μόσχας να επεκταθεί η ισχύουσα συμφωνία και προχωρώντας μονομερώς σε περαιτέρω μείωση παραγωγής από πλευράς αποκλειστικά των χωρών του OPEC.
Δεν το έπραξε. Αντ’ αυτού, ξεκίνησε έναν πόλεμο επί των τιμών του πετρελαίου, προχωρώντας στην μεγαλύτερη μείωση της επίσημα προσδιορισμένης από την ίδια τιμής του αργού τα τελευταία 30 χρόνια και σχεδιάζοντας να αυξήσει την παραγωγή της κατά τουλάχιστον 1 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως τους επόμενους μήνες.
Μπορεί αυτή η τακτική να επιτύχει αποτελέσματα; Πώς ο Πούτιν κερδίζει τον πόλεμο… ΕΔΩ
