Voice News Αληθινές Ειδήσεις
Η πλευρά του Χαφτάρ προαναγγέλλει επιθέσεις, καλωσορίζοντας ρωσικά μαχητικά, ενώ η Αγκυρα «εξάγει» μισθοφόρους για να στηρίξει την κυβέρνηση του Αλ Σάρατζ.
Αν και της κοστίζει ακριβά, το λιβυκό χάος έχει βοηθήσει την Τουρκία να κατοχυρώσει τη θέση της ως «χώρας-κλειδί» στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και λειτουργεί ως «όχημα» για την αυθαίρετη επέκταση των θαλασσίων ζωνών της
Οι μάχες μαίνονται σε απόσταση μόλις ολίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων από τις ακτές της Κρήτης, με τις αντίπαλες πλευρές να ενισχύουν τα οπλοστάσιά τους («εισάγοντας» μισθοφόρους και οπλικά συστήματα από το εξωτερικό), τις γραμμές να αναδιατάσσονται στο έδαφος και το μέλλον να διαγράφεται μεσομακροπρόθεσμα… εκρηκτικό.
Οσα βαρύγδουπα αποφασίστηκαν υπό μορφή δεσμεύσεων, μόλις τον περασμένο Ιανουάριο, στη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη (η τήρηση του εμπάργκο όπλων, η μη εμπλοκή στις εσωτερικές υποθέσεις της αφρικανικής χώρας, η κατάπαυση του πυρός και η επιστροφή στο τραπέζι των πολιτικών διαβουλεύσεων) ηχούν πια σαν ανέκδοτο και μάλιστα από τα κακόγουστα, υπό την έννοια ότι παραβιάζονται κατάφωρα από τις ίδιες τις χώρες που τα υπέγραψαν.
- Ακόμη και η Γερμανία, που δεν εμπλέκεται άμεσα στον λιβυκό εμφύλιο, το διάστημα από τις 20 Ιανουαρίου έως και τις 3 Μαΐου, στον απόηχο δηλαδή της Διάσκεψης του Βερολίνου, φέρεται να προχώρησε σε εξαγωγές όπλων συνολικής αξίας περίπου 331 εκατ. ευρώ προς χώρες όπως είναι η Αίγυπτος, η Τουρκία και τα ΗΑΕ, που με τη σειρά τους όμως στέλνουν όπλα στο μέτωπο της Λιβύης.
Το εμπάργκο που δεν εφαρμόστηκε και η IRINI που καθυστερεί
Οσο για τη στρατιωτική επιχείρηση «IRINI», μέσω της οποίας οι Ευρωπαίοι υποτίθεται ότι θα συνέβαλαν στην «επιβολή του εμπάργκο όπλων κατά της Λιβύης», εκείνη εγκαινιάστηκε μεν θεσμικά προ διμήνου (στις 31 Μαρτίου), αλλά δεν έχει ακόμη περάσει από τη θεωρία στην πράξη… Αν και καλά ενημερωμένες πηγές ξεκαθαρίζουν, μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής», πως η συγκεκριμένη επιχείρηση είναι βέβαιο πως θα υλοποιηθεί κάποια στιγμή, παρά τις καθυστερήσεις.
Εν τω μεταξύ, πάντως, οι εξελίξεις στο λιβυκό έδαφος καλπάζουν, με την Τουρκία μάλιστα, σε ρόλο (συμ)πρωταγωνιστή, να έχει καταφέρει να κατοχυρώσει τη θέση της ως «χώρας-κλειδί» (key outside player) στα μάτια μεγάλου μέρους της διεθνούς κοινότητας, πολλών Ευρωπαίων συμπεριλαμβανομένων. Πώς;
Στέλνοντας στη Λιβύη αεροσκάφη (επιτήρησης κ.ά.) και τουρκικά drones (Bayraktar TB2, Anka-S), τεθωρακισμένα οχήματα και πολεμικά πλοία (ικανά να πλήττουν με πυραύλους χερσαίους στόχους από τα ανοιχτά των λιβυκών ακτών), εκατοντάδες Τούρκους στρατιωτικούς συμβούλους (στη βάση Μιτίγκα) και συνολικά χιλιάδες πληρωμένους από την Τουρκία ξένους μισθοφόρους (ως επί το πλείστον προερχόμενους από τη Συρία), στις τάξεις των οποίων φέρονται μάλιστα να έχουν στρατολογηθεί και περίπου 150 μικρά παιδιά.
Συνεπικουρούμενες από την Τουρκία, οι δυνάμεις που πρόσκεινται στην αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγιέζ αλ Σάρατζ κατάφεραν να ανακαταλάβουν περιοχές στα βορειοδυτικά, κοντά στα σύνορα με την Τυνησία, καθώς και τη στρατηγικής σημασίας αεροπορική βάση Αλ Βατίγια κοντά στην Τρίπολη, αναγκάζοντας έτσι σε οπισθοχώρηση (προσωρινή ή όχι, μένει να φανεί) τις δυνάμεις του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) υπό τον Χαλίφα Χαφτάρ. Κατά την αντεπίθεσή τους, μάλιστα, οι υποστηριζόμενες από την Τουρκία δυνάμεις φέρονται να κατέστρεψαν/κατέλαβαν και ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα τύπου Pantsir που βρίσκονταν στα χέρια του LNA.
Η Λιβύη, η χώρα με τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα της Αφρικής, πορεύεται μέσα σε συνθήκες εμφυλίου ήδη από το 2011 και την ανατροπή/θανάτωση του Μουαμάρ Καντάφι. Εν έτει 2020 πια, στα δυτικά (Τρίπολη) βρίσκεται οχυρωμένη η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγιέζ αλ Σάρατζ, που υποστηρίζεται από την Τουρκία, το Κατάρ και… τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ.
Στα ανατολικά, από την άλλη (Τομπρούκ, Βεγγάζη), βρίσκεται ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, που συνδέεται πολιτικά με τη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή των Αντιπροσώπων και υποστηρίζεται στρατιωτικά από τη Ρωσία, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.ά.
- Από άποψη έκτασης, ο Χαφτάρ βρίσκεται σήμερα να ελέγχει με διαφορά το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας: σχεδόν το σύνολο αυτής, εκτός από μια σειρά από περιοχές στα βόρεια και δυτικά.
Από τον Απρίλιο του 2019, ο Χαφτάρ θα ξεκινούσε και την «πολιορκία» της Τρίπολης, με τελικό στόχο την κατάληψη της λιβυκής πρωτεύουσας και μαζί της εξουσίας. Περίπου έναν χρόνο μετά, ο Χαφτάρ όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να πάρει την Τρίπολη, αλλά και οπισθοχωρεί από θέσεις στρατηγικής σημασίας, όπως ήταν για παράδειγμα το αεροδρόμιο Αλ Βατίγια, στα νοτιοδυτικά της Τρίπολης, με τις υποστηριζόμενες από την Τουρκία δυνάμεις παράλληλα να έχουν πλέον ανακτήσει και τον έλεγχο των γραμμών ανεφοδιασμού από τα σύνορα με την Τυνησία προς την Τρίπολη και τη Μισράτα.
Ακόμη τίποτα δεν έχει κριθεί… η συνέχεια … ΕΔΩ
