Ο Εθνικός διάλογος στις καλένδες των μικροκομματικών συμφερόντων…

Αυτός που έλεγε το ρητό, ότι ο πανικός γεννά λάθη και η άγνοια παραφροσύνη, ίσως να είχε μεγάλο δίκιο τελικά…

…Γιατί πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η πρεμούρα της Ελληνικής κυβέρνησης να επιλύσει θέματα που χρόνιζαν δεκαετίες,όπως είναι αυτό που αφορά στον καθορισμό οικονομικών αποκλειστικών ζωνών ( ΑΟΖ) με τους γείτονές μας.

Για την περίπτωση της Τουρκίας , δε μπορεί κανείς να πει και πολλά , αφού η φρενίτιδα του σουλτάνου Ερντογάν για ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια διαλόγου. Ωστόσο αυτό που προβληματίζει στην παρούσα φάση, είναι τα αντανακλαστικά της χώρας μας στην αντιμετώπιση των όποιων προκλήσεων και κινδύνων.

Η αδυναμία χάραξης κεντρικής πολιτικής γραμμής ,κατόπιν συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, φαντάζει ιδέα μακρινή για τους εδώ κατοικούν τες του Ελληνικού κοινοβουλίου και αναφέρομαι σε αυτούς που κυβερνούν ή κυβέρνησαν αυτό τον τόπο.

Δεν είναι αδυναμία το να καθίσεις στο ίδιο τραπέζι με τους πολιτικούς σου αντιπάλους για να χαράξεις , συγκεκριμένη στρατηγική έναντι όλων αυτών των κινδύνων που ελλοχεύουν για τη χώρα. Αντιθέτως αποτελεί πράξη πολιτικού πολιτισμού, το να έχεις την τόλμη να ακούς, να συνθέτεις και να πορεύεσαι μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση για το καλό της χώρας.

Ότι δεν κάνουμε εμείς, το υιοθετούν και το ασπάζονται οι Τούρκοι, οι οποίοι , όσα πραξικοπήματα ή δικτατορικές κυβερνήσεις και αν πέρασαν από τη χώρα αυτή, ο στρατηγικός ή γεωπολιτικός σχεδιασμός της παρέμεινε αναλλοίωτος στο πέρασμα των χρόνων.

Ο καθορισμός των πραγματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από την χάραξη ΑΟΖ , θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο για όλες τις κυβερνήσεις από το 1974 και μετά. Δυστυχώς αφήσαμε τις κότες να ανακατεύονται με τα πίτουρα και χάσαμε την πραγματική τροφή για αυτόν τον τόπο, που είναι ο φυσικός του , ορυκτός πλούτος που θα μπορούσε να αποτελεί την ατμομηχανή της Ελληνικής οικονομίας.

Όλα τούτα , μπορεί και να αποτελούν μία δύσκολη εξίσωση για όσους έμαθαν να ασχολούνται με το πώς θα σώσουν τα μισά και όχι όλα τα υπάρχοντα της πατρίδας τους. Οι ευθύνες έναντι της ιστορίας και των προγόνων μας είναι μεγάλες. Καιρός να το αντιληφθούν όλοι καλά πριν παραδώσουν τη χώρα μισή από αυτή που μας άφησαν εκείνοι που πολέμησαν για να μπορούμε σήμερα εμείς να αναπνέουμε ελεύθεροι.