Voice News Αληθινές Ειδήσεις
Αυτό φαίνεται από το γεγονός πως η Αθήνα στέλνει στην Ουάσινγκτον επιστολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Η λεγόμενη LOR (Letter of Request) τυπικά δεν είναι δεσμευτική, είναι ωστόσο το πρώτο βήμα για τη σύναψη ελληνοαμερικανικής διακρατικής συμφωνίας με σκοπό την αγορά τεσσάρων φρεγατών τύπου MMSC (Multi Mission Surface Combatant).
Όπως αποκάλυψε το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ στην επιστολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος, που οριστικοποιήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό, υπολογίζεται ότι θα πρέπει να δαπανηθούν 4 δισ. ευρώ για τις τέσσερις καινούριες φρεγάτες, παράλληλα με την εκταμίευση περίπου 450 εκατ. για τον εκσυγχρονισμό «μέσης ζωής» των τεσσάρων φρεγατών τύπου MEKO («Υδρα», «Σπέτσαι», «Σαλαμίς», «Ψαρά») και την πληρωμή ακόμη 500 εκατ. για την απόκτηση πολεμικού πλοίου ενδιάμεσης λύσης που θα καλύψει τις φλέγουσες ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού μέχρι το 2028 που προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί η ναυπήγηση των τεσσάρων καινούριων φρεγατών.
Συνολικό κόστος προγράμματος, 4,95 δισ. ευρώ. Η λύση-πακέτο που επεξεργάζεται το Πολεμικό Ναυτικό προβλέπει επίσης τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα FFGX, το οποίο αφορά τον επόμενο τύπο πολεμικού πλοίου που σχεδιάζουν να αποκτήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες την επόμενη δεκαετία.
Φρεγάτες τύπου MMSC (Multi-Mission Surface Combatant) κατασκευάζονται ήδη για τη Σαουδική Αραβία, η οποία έχει παραγγείλει τέσσερις μονάδες, και για το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό. Ο ναυτικός βραχίονας της αμερικανικής στρατιωτικής μηχανής έχει παραγγείλει 20 φρεγάτες σαν αυτές που ζητά το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, ενώ αρχικώς η απαίτηση ήταν για 55 πολεμικά πλοία.
Το 2010, το πρόγραμμα FMS για τις τέσσερις σαουδαραβικές φρεγάτες μαζί με τα οπλικά συστήματα MK 41, ESSM, Harpoon, το πυροβόλο Oto Melara και τις υπηρεσίες logistics είχε κοστολογηθεί περίπου στα 11 δισ. δολάρια, αν και προ διετίας ο Ντόναλντ Τραμπ είχε υπολογίσει το κόστος της προμήθειας στα 6 δισ. δολάρια.
Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την δημοσιοποίηση της πληροφορίας ότι το ΠΝ ενδιαφέρεται για τις φρεγάτες MMSC έχει ξεσπάσει ένα «πόλεμος» σχετικά με το κατά πόσο είναι κατάλληλες για το ΠΝ, ενώ αναπόφευκτα γίνεται σύγκριση με τις Belhara.
Ποιες είναι οι διαφορές των δύο πλοίων (MMSC – Belhara)
Όσο αφορά τα ραντάρ των δύο πλοίων εδώ ξεκάθαρα υπερτερεί το γαλλικό πλοίο. (ΠΗΓΗ) Η Bellhara με το SeaFire 500 έχει ουσιαστική τη διπλάσια εμβέλεια, με 500 χιλιόμετρα ενώ το TRS-4D που έχουν οι MMSC έχουν εμβέλεια 250 χλμ.
Η διαφορά αυτή είναι πολύ ουσιαστική, ειδικότερα από την στιγμή που η ηγεσία του ΠΝ έχει ξεκαθαρίσει πως η νέα φρεγάτα που θα προμηθευτούμε πρέπει ξεκάθαρα να έχει δυνατότητες αεράμυνας περιοχής.
Στην πράξη το ραντάρ των Bellhara της επιτρέπει να εντοπίζει στόχους νωρίτερα ενώ παράλληλα έχει δυνατότητα ταυτόχρονης εμπλοκής 16 στόχων τη στιγμή που η MMSC μπορεί να βάλει μόλις δύο βλήματα εναντίον ισάριθμων στόχων.
Αναφορικά με τα όπλα που φέρουν τα δύο πλοία η μεν Belhara έχει 16 βλήματα μεσαίου βεληνεκούς Aster 15 και 16 βλήματα μεγάλου βεληνεκούς Aster 30. Από την άλλη μεριά τα πλοία MMSC φέρουν φόρτο 32 ESSM ή 8 SM-2. Σίγουρα η γαλλική φρεγάτα είναι καλύτερα εξοπλισμένη αλλά από την άλλη θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσει κάποιος τα MMSC ως απροστάτευτα.
Η Βelharra, όμως έχει το τεράστιο πλεονέκτημα πως μπορεί να εξοπλιστεί με τους πυραύλους scalp naval που μπορούν να πλήξουν στόχους μέχρι και 1000 χλμ και πρόκειται πραγματικά για ένα όπλο στρατηγικής σημασίας, αλλά εδώ υπάρχει το μειονέκτημα πως αν «φορεθούν» scalp naval μειώνονται τα βλήματα αντιαεροπορικής άμυνας που είναι και πρέπει να είναι η βασική επιχειρησιακή απαίτηση.
Για την αντιμετώπιση και εξουδετέρωση στόχων επιφανείας τα δύο πλοία αξιοποιούν παρόμοια βλήματα, με τις γαλλικές φρεγάτες να εξοπλίζονται με Exocet Block IIIC έναντι Harpoon Block II των αμερικάνικων. Για όπλο εγγύς άμυνας CIWS και τα δύο πλοία μπορούν να φέρουν RAM.
Ένα σημείο στο οποίο τα δύο πλοία παρουσιάζουν μεγάλη διαφορά είναι αυτό του ανθυποβρυχιακού πολέμου, που επίσης είναι ένα τομέας που αποτελεί προτεραιότητα για το ΠΝ. Συγκεκριμένα η Bellhara είναι αδιαμφισβήτητα πολύ καλύτερο πλοίο σε αυτό το κομμάτι αφού διαθέτει ένα ολοκληρωμένο σύστημα ανθυποβρυχιακής έρευνας. Ενώ στο αντίποδα η MMSC έχει μειωμένες δυνατότητες σε αυτό τον τομέα, πάντα σε σχέση με τις Belhara, αφού δεν φέρει σόναρ τροπίδας, κάτι που το ΠΝ θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ.
Οι φρεγάτες MMSC είναι πιο γρήγορες από τις Belhara, 30+ έναντι 28 κόμβων, αλλά το σύστημα πρόωσης του πλοίου βασίζεται σε υδροπροωθητές (waterjets) και δυστυχώς έχει αποδειχθεί προβληματικό. Ακόμα ένα αμφιλεγόμενο στοιχείο των πλοίων MMSC είναι πως είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο στην υπερκατασκευή. Αυτό είναι θετικό από πλευράς ότι δεν ανεβάζει το κέντρο βάρους του πλοίου αλλά το μεγάλο μειονέκτημα είναι η αντοχή σε πλήγματα από εχθρικά κατευθυνόμενα βλήματα και η δομική καταπόνηση σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Σημαντικό ρόλο στην επιλογή του πλοίο φυσικά παίζει και το οικονομικό. Σύμφωνα με πληροφορίες η γαλλική πρόταση για δύο φρεγάτες Belhara, με τις αλλαγές που θέλει να γίνουν το ΠΝ, κοστολογείται γύρω στα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Στον αντίποδα οι αμερικανοί μας προσφέρουν 4 πλοία MMSC με 3,971 δις ευρώ, με πρόβλεψη τα 3 από αυτά να κατασκευαστούν σε ελληνικά ναυπηγεία.
Πέρα από τις επιχειρησιακές διαφορές των πλοίων η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων εξετάζει και άλλους παράγοντες για να καταλήξει στην απόφαση της για νέο πλοίο. Γιατί μπορεί στα χαρτιά οι Belhara να είναι πιο κοντά στις απαιτήσεις του ΠΝ αλλά οι αμερικανοί προσφέρουν ένα πιο ολοκληρωμένο πακέτο σε σχέση με τους Γάλλους.
Στην προκείμενη περίπτωση το LoR που στάλθηκε στους αμερικανούς δεν περιέχει μόνο τα πλοία MMSC αλλά πάει πακέτο με τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής των 4 φρεγατών ΜΕΚΟ του ΠΝ, την παράδοση πλοίων ενδιάμεσης λύσης και την ενδεχόμενη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ναυπήγησης των νέων φρεγατών των ΗΠΑ της FFG(X).
Στην LοR το ΠΝ ζητάει και τον ταυτόχρονο εκσυγχρονισμό των φρεγατών MEKO σε διαμόρφωση ανάλογη με αυτή των φρεγατών MMSC, με κοινά interface στα Συστήματα Πληροφοριών Μάχης, το ραντάρ και άλλα ηλεκτρονικά. Έτσι τα 8 πλοία πολλαπλών ρόλων του ΠΝ (σ.σ. 4 MMSC και 4 MEKO) θα μοιράζονται πάρα πολλά κοινά συστήματα, με ότι συνεπάγεται αυτό για την συντηρησιμότητα του Στόλου, και την επιχειρησιακή του ικανότητα.
Αναφορικά με το πλοίο ενδιάμεσης λύσης διακαής πόθος των Πολεμικού Ναυτικού είναι τα αμερικανικά αντιτορπιλικά Arleigh Burke, τα οποία έχουν τεράστια δύναμη πυρός, ενώ στο τραπέζι υπάρχει και η λύση των καταδρομικών Ticonderoga.
Σε κάθε περίπτωση αναμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις με τους αμερικανούς, ενώ δεν αποκλείεται οι Γάλλοι να επανέλθουν με νέα πρόταση. Αυτό όμως που προέχει είναι η απόφαση να ληφθεί λίαν συντόμως γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και ο χρόνος δεν είναι υπέρ μας.
