Voice News Αληθινές Ειδήσεις
«Εκτός τόπου και χρόνου», κυριολεκτικά, βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την ώρα που «καπνίζουν» ακόμα οι λαμαρίνες των τρένων στα Τέμπη, ανθρώπινα μέλη εντοπίζονται στα χωράφια και συγγενείς των επιβατών αγωνιούν έξω από τα νοσοκομεία. Την ώρα που ακόμη δεν έχει «κλείσει» η μακάβρια λίστα με τον ακριβή αριθμό νεκρών, τραυματιών και αγνοούμενων. Την ώρα που η χώρα παρακολουθεί «παγωμένη» από χθες την τραγωδία με την φονική σύγκρουση των αμαξοστοιχιών να εξελίσσεται.
Αυτή την ώρα, την ώρα που ολοένα και πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα για τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, των αρμόδιων υπουργών και του ΟΣΕ σε σχέση με την φονική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, μεγενθύνεται η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει το κυβερνητικό επιτελείο.
Το πρωί της Τετάρτης επικύρωσαν τις προσλήψεις στον ΟΣΕ με μπλοκάκι
Απολύτως ενδεικτικό της «εκτός τόπου και χρόνου» κατάστασης που βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι το γεγονός πως σήμερα το πρωί, ελάχιστες ώρες δηλαδή μετά την τραγωδία, επί της ουσίας την ημέρα της τραγωδίας, ο ΟΣΕ ανακοίνωσε νέους σταθμάρχες για 6 μήνες και με μπλοκάκι με την σχετική απόφαση να αναρτάται στη «Διαύγεια».
Συγκεκριμένα, αναρτήθηκε σήμερα το πρωί, την ημέρα της τραγωδίας, στη «Διαύγεια» η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΣΕ, με ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 2023, για «ανάθεση παροχής Υπηρεσιών της ειδικότητας του Σταθμάρχη για χρονικό διάστημα 6 μηνών».
Ειδικότερα, η απόφαση του ΔΣ του ΟΣΕ προβλέπει: 1) «την ανάθεση παροχής Υπηρεσιών της ειδικότητας του Σταθμάρχη, σε εξωτερικούς συνεργάτες (73) άτομα, για χρονικό διάστημα έξι (6) μηνών (ήτοι από 01.04.2023 μέχρι και 30.09.2023), οι οποίοι θα απασχοληθούν σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο, σύμφωνα με τις ανάγκες του Οργανισμού», 2) «το κόστος απασχόλησής τους εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο ποσό των επτακοσίων ογδόντα τριών χιλιάδων (783.000,00) ευρώ πλέον ΦΠΑ, ήτοι 970.920,00 ευρώ».
Να τονίσουμε πως οι προσλήψεις αυτές έγιναν προεκλογικά κι εκτός ΑΣΕΠ – Γιατί άραγε;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ ΣΤΟΝ ΟΣΕ
Μαζικές προσλήψεις στον ΟΣΕ έχουν να πραγματοποιηθούν από το 1985, οι οποίες είχαν έντονο κομματικό χαρακτήρα. Η κατάσταση επιδεινώθηκε από το μπαράζ των εσωτερικών μετατάξεων, που άρχισε στο τέλος της δεκαετίας του ’80 και συνεχίστηκε αμείωτο με πρόσχημα την ικανοποίηση εσωτερικών αναγκών. Αυτό οδήγησε σε όργιο ρουσφετολογίας και στην οριακή συρρίκνωση ή την εκμηδένιση σημαντικών κλάδων, όπως η Συντήρηση της Γραμμής, που υπήρξε η κύρια δεξαμενή των μετατάξεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειοψηφία σχεδόν των υπαλλήλων του ΟΣΕ είχε μεταταγεί σε άλλον κλάδο, χωρίς αυτό ν’ αποτελεί υπερβολή. Αντί ν’ απευθυνθεί ο ΟΣΕ στην αγορά εργασίας, προσλαμβάνοντας άτομα με επαρκείς και σύγχρονες γνώσεις ανανεώνοντας ταυτόχρονα ηλικιακά το προσωπικό του, περιορίσθηκε σε εσωτερικές μετατάξεις υπαλλήλων, με μοναδικό προσόν την πίστη τους στην εκάστοτε κυβερνητική παράταξη και ως εφόδιο τις ξεπερασμένες γνώσεις παλαιότερων δεκαετιών.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς, ούτε η διοίκηση ούτε οι συνδικαλιστές, ήθελαν προσλήψεις, αλλά προτιμούσαν τις μετατάξεις, παρά τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνταν. Η διοίκηση, διότι έτσι απέφευγε τις διαδικασίες μέσω ΑΣΕΠ, που επέβαλαν αξιοκρατικά κριτήρια και έδινε τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση που τη διόρισε να ρουσφετολογεί κατά το δοκούν στον χώρο των χιλιάδων υπαλλήλων του Οργανισμού. Οι συνδικαλιστές, διότι αντιλαμβάνονταν ότι η είσοδος νέων ανθρώπων και αντιλήψεων θα ανέτρεπε το παρωχημένο και γηρασμένο συνδικαλιστικό κατεστημένο, δηλ. τους ίδιους. Αλλά και ένα τμήμα των εργαζομένων συναινούσε σε όλα αυτά, διότι η δραματική μείωση του προσωπικού είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των αποδοχών τους. Έτσι αναπτύχθηκε μια άτυπη συμμαχία που οδήγησε στη λειτουργική απαξίωση.
Μάλιστα, η κομματική ρουσφετολογία είχε φθάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε οι προαγωγές δε διεξάγονταν κάθε χρόνο, όπως επέβαλαν οι κανονισμοί, αλλά ανά τριετία ή τετραετία, αναδρομικά. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργούνται κενές θέσεις στην ιεραρχία, λόγω της αποχώρησης του προσωπικού, οι οποίες καλύπτονταν με την ονομαζόμενη Ανάθεση Καθηκόντων Ανωτέρου Βαθμού (ΑΚΑΒ), που απονέμονταν με εξωυπηρεσιακά κριτήρια και αριθμητικά καθ’ υπέρβαση των οργανικών θέσεων. Στην κυριολεξία, στήθηκε βιομηχανία ανάθεσης ΑΚΑΒ, με έξαρση στις προεκλογικές περιόδους, ιδιαίτερα στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, σε ορισμένους κλάδους. Αλλά και όταν διενεργούνταν επιτέλους οι προαγωγές αναδρομικά, αυτές γίνονταν αναλογικά με τη δύναμη των παρατάξεων και έδιναν τη δυνατότητα στους συνδικαλιστές και των αντιπολιτευόμενων τότε παρατάξεων και στον περίγυρό τους να «δικαιωθούν» για τους «αγώνες» τους προαγόμενοι.
Όμως, όταν ένας Οργανισμός προσπαθεί να εκσυγχρονισθεί τεχνολογικά, χωρίς ν’ ανανεώνει το ανθρώπινο δυναμικό του, ώστε να μεταφερθεί και η τεχνογνωσία της νέας γενιάς, αλλά καλύπτει ιδιαίτερα τους νέους τομείς, με μετατάξεις του υφισταμένου προσωπικού, που βίωνε ακόμη τεχνολογικά και γνωστικά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, είναι επόμενο να δημιουργεί χάσμα ανάμεσα στις λειτουργικές απαιτήσεις της νέας τεχνολογίας και στις δυνατότητες του προσωπικού, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχημάτων.
Το 2008 και ιδιαίτερα από το 2010, για την εξυγίανση του ΟΣΕ, το προσωπικό απομειώθηκε στο ελάχιστο, εξειδικευμένοι υπάλληλοι μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία ή στις αρχαιότητες, όμως το πνεύμα του κομματισμού και των πελατειακών σχέσεων κληροδοτήθηκε και στη νέα απισχνούμενη μορφή του σιδηρόδρομου που προέκυψε εκεί όπου συνεχίζει να λειτουργεί, με τον τρόπο που λειτουργεί. Αψευδείς μάρτυρες οι προκηρύξεις προσλήψεων σε ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Θα επανέλθουμε.
Πληροφορηθήκαμε ότι ο σταθμάρχης στον οποίο αποδίδεται η ευθύνη του ατυχήματος, καίτοι ώριμος σε ηλικία, ήταν νέος ως σταθμάρχης, αφού μετατάχθηκε σε σταθμάρχη στα 55 χρόνια του. Θα επικεντρώσουμε τις ευθύνες του ατυχήματος μόνον στον σταθμάρχη, ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα τη δράση του το πελατειακό κράτος; Διότι από τη στιγμή που προσωποποιείς τις ευθύνες, ουσιαστικά αποδέχεσαι ότι η τραγωδία οφείλετο στην πλημμελή άσκηση των καθηκόντων του εγκαλούμενου και όχι στις συνθήκες που διαμόρφωσε το πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες.
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας
Πρόκειται για το πιο πολύνεκρο δυστύχημα στη χώρα μας και ένα από τα χειρότερα στη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης και ολόκληρου του πλανήτη, σε μια εποχή μάλιστα που η ανάπτυξη της τεχνολογίας θα έκανε τους πάντες να το θεωρούν αδιανόητο.
Πρόκειται για μία προαναγγελθείσα τραγωδία, για ένα προμελετημένο έγκλημα της άθλιας κυβέρνησης της ΝΔ και της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ξεπούλησαν, απέλυσαν, διέλυσαν και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να μετατρέψουν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ από την «πιο ζημιογόνα σιδηροδρομική εταιρεία της Ευρώπης» σε «κερδοφόρα», αδιαφορώντας προκλητικά για τις συνέπειες. Προτάσσοντας τους ισολογισμούς απέναντι στις ανθρώπινες ζωές, τα κέρδη απέναντι στην ασφάλεια, την εκχώρησαν στα χέρια του κεφαλαίου, που εκμεταλλεύτηκε ένα δημόσιο αγαθό – τις μεταφορές – χωρίς όρους και όρια. Η ευθύνη τους είναι αυταπόδεικτη.
Η εταιρεία πωλήθηκε το 2017 και έναντι πινακίου φακής -45 εκατ. ευρώ- στην ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane Group. Την απόφαση έλαβε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ ήταν βασικός στόχος της ΕΕ και του ΔΝΤ και «μνημονιακή υποχρέωση» από το 2010. Τη στήριξαν δε χωρίς «αστερίσκους» και οι άλλες «υπεύθυνες δυνάμεις», η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, οι οποίες είχαν φροντίσει τα προηγούμενα χρόνια να «σπάσουν» την πάλαι ποτέ κραταιά εταιρεία σε μικρότερες (ΕΡΓΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ κ.ο.κ.), προκειμένου να μπορούν να ξεπουληθούν
ευκολότερα.
Η ΝΔ μάλιστα, αφότου έγινε κυβέρνηση, συνέχισε να επιδοτεί τους νέους ιδιοκτήτες με δεκάδες εκατομμύρια ετησίως, προκειμένου να παραμείνουν κερδοφόροι, αδιαφορώντας για τις συνεχείς καταγγελίες των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους σχετικά με την δραματική έλλειψη προσωπικού και μέτρων ασφαλείας. Μάλιστα, ο Μητσοτάκης σχεδίαζε να επισκεφθεί σήμερα το κέντρο ηλεκτρονικής σηματοδότησης του σιδηροδρομικού δικτύου στη Θεσσαλονίκη, προφανώς για να κάνει άλλη μία προεκλογική φιέστα, διακηρύσσοντας «πόσο σύγχρονο είναι»!
Οι δραματικές και αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις των εργαζομένων για επικίνδυνες ελλείψεις σε προσωπικό και βασικές υποδομές του σιδηροδρομικού δικτύου έγιναν δεκτές με αδιαφορία και λοιδορηθήκαν. Αντ’ αυτών, οι αρμόδιοι συνέχιζαν τις απολύσεις και τις περικοπές προσωπικού, με στόχο την ολοκλήρωση της «εξυγίανσης». Η δε κυβέρνηση πανηγύριζε για τις επικίνδυνες αμαξοστοιχίες-βέλος, που δήθεν μπορούν να καλύψουν σε χρόνο-ρεκόρ την απόσταση ανάμεσα σε
Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κάνοντας την Ελλάδα… Ιαπωνία.
«Δεν λειτουργεί τίποτα. Γίνονται όλα χειροκίνητα, από ανθρώπινο παράγοντα. Είμαστε στο manual, σ’ όλο το δίκτυο Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Ούτε οι ενδείξεις λειτουργούν στα φωτοσήματα λειτουργούν, ούτε ο έλεγχος κυκλοφορίας λειτουργεί. Αν αυτά λειτουργούσαν, οι μηχανοδηγοί θα βλέπαν την κόκκινη ένδειξη και τα τρένα θα σταματούσαν σε απόσταση 500 μέτρων ή ενός χιλιομέτρου… Δεν λειτουργεί, είναι κενό. Μάλλιασε η γλώσσα μας να το λέμε», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος των
μηχανοδηγών του ΟΣΕ.
Αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο.
Σε μια χώρα όπου παντού υπάρχουν κάμερες και όλα παρακολουθούνται, οι μηχανοδηγοί των τρένων οδηγούν στα «τυφλά». Σε μια χώρα που δίνονται δισεκατομμύρια για Ραφάλ και φρεγάτες, ενώ προσλαμβάνονται αθρόα αστυνομικοί, οι μεταφορές ιδιωτικοποιούνται και μένουν γυμνές αντί να προστατεύονται και να ενισχύονται ως δημόσιο αγαθό.
