Πέμπτη , 28 Μαρτίου 2024

Κύριε Πρόεδρε της Βουλής, τι θα κάνετε με εκείνες τις δύο προτάσεις της Ελληνικής Λύσης;

Στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, θεσπίστηκε διάταξη, σύμφωνα με την οποία, δέκα βουλευτές έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν πρόταση σύστασης εξεταστικής επιτροπής της Βουλής.

Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη

Συγκεκριμένα το άρθρο 68 παρ. 2 εδ. γ, αναφέρει: «Η Βουλή μπορεί να συνιστά δύο ανά κοινοβουλευτική περίοδο εξεταστικές επιτροπές, εφόσον η σχετική πρόταση δέκα τουλάχιστον βουλευτών υπερψηφισθεί από τα δύο πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ανεξαρτήτως πλειοψηφίας.»

 

Τη διάταξη αυτή χρησιμοποίησαν οι δέκα βουλευτές του κόμματος της Ελληνικής Λύσης και κατέθεσαν δύο προτάσεις, μία για την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και μια για τις ποινικές ευθύνες  στο Μάτι.

Όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, οι δύο αυτές προτάσεις είναι «ατομικές βόμβες» για τη ΝΔ. ‘Οταν συζητηθούν, οπότε και θα γίνει ευρύτερα γνωστό το περιεχόμενό τους, εάν τότε η κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ τις απορρίψει, αυτό θα σημαίνει αυτόματα, αφενός ότι και η ίδια η ΝΔ συμφωνεί με τις Πρέσπες (δεν λέω φυσικά κάτι καινούργιο, αλλά είναι διαφορετικό να το λες και διαφορετικό να το βλέπεις να το ψηφίζει η ΝΔ), αφετέρου ότι θέλει διακαώς να καλύψει τις ευθύνες του ενδεχόμενου μελλοντικού κυβερνητικού εταίρου ΣΥΡΙΖΑ.

 

Κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι θα αποτελούσε μεγάλο πολιτικό πλήγμα για την κυβερνητική παράταξη στα μάτια των εύπιστων ψηφοφόρων της. Τι έχει γίνει λοιπόν; Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας, προφανώς καθ’ υπόδειξη του Μαξίμου, δεν φέρνει αυτές τις δύο προτάσεις για συζήτηση, παρότι κατά το Σύνταγμα πρέπει να το πράξει.

 

Στο σημείο όμως αυτό πρέπει να πούμε κάτι για το ελληνικό Σύνταγμα. Το Σύνταγμα λοιπόν είναι γεμάτο, από φράσεις «ήξεις αφήξεις» οπότε μπορούν να δίνονται εκ διαμέτρου διαφορετικές ερμηνείες, ενώ ταυτόχρονα παραπέμπει πάνω από 200 φορές στο νόμο για να επιλύσει τις δικές του αδυναμίες και να μεταφέρει κάθε εξουσία στην εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία. Επιπλέον δεν υπάρχει ούτε Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο θα δημιουργούσε μια κάποια σχετική νομολογία. Έτσι η κάθε κυβέρνηση χρησιμοποιεί το Σύνταγμα ως νομικό «ακορντεόν» για να παίξει τη δική της πολιτική μουσική κατά πως τη συμφέρει.

 

Στην προκειμένη περίπτωση, για παράδειγμα, ναι μεν το Σύνταγμα ορίζει να συζητηθούν οι προτάσεις σύστασης εξεταστικών επιτροπών των δέκα βουλευτών, αλλά προσέξτε το σχετικό «ήξεις αφήξεις». Λέει ότι «μπορεί η Βουλή να συνιστά», δεν την υποχρεώνει τη Βουλή. Και το ερώτημα είναι που πάει αυτό το «μπορεί»; Δηλαδή είναι στη διακριτική ευχέρεια να έλθει προς συζήτηση ή ότι μπορεί να συνιστά εξεταστική επιτροπή ακόμα και αν υπερψηφιστεί η πρόταση; Και δεύτερο «ήξεις αφήξεις» είναι ότι αυτές οι επιτροπές μπορεί να γίνουν κάπου μέσα στην τετραετία. Δεν ορίζει δηλαδή επακριβώς το πότε θα εισαχθούν προς συζήτηση. Έτσι ακριβώς είναι ολόκληρο το ελληνικό Σύνταγμα.

 

Επομένως και η κυβέρνηση, προφανώς μέσω του Προέδρου της Βουλής, δεν φέρνει τις ανωτέρω προτάσεις για συζήτηση, «παραβιάζοντας» ταυτόχρονα (σύμφωνα με τα ανωτέρω) τη σχετική συνταγματική διάταξη, την οποία η ίδια θέσπισε, χωρίς να φανταστεί τότε, που με πολιτική μεγαθυμία τη θέσπιζε, τι θα αντιμετώπιζε στο μέλλον. Για την ακρίβεια φρονώ ότι δεν τις φέρνει προς συζήτηση, μέχρι να παρέλθει και η δεύτερη Τακτική Σύνοδος της νέας Βουλής, δηλαδή σε μια εβδομάδα, ώστε να παραγραφούν τα όποια αδικήματα, σύμφωνα με το προϊσχύσαν άρθρο 86 του Συντάγματος.

 

Δεν αποκλείεται λοιπόν, να έρθουν (αν έρθουν) κάποια στιγμή στην επόμενη σύνοδο οι δύο προτάσεις και να απορριφθούν φυσικά με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς ουσιαστική συζήτηση, λόγω παραγραφής. Υπάρχει δε και το ενδεχόμενο της… πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, οπότε όλα σβήνονται.

 

Αυτό είναι το συνταγματικό μας καθεστώς και αυτή είναι η κατά φαντασίαν «δημοκρατία», την αποκατάσταση της οποίας γιορτάζουμε σήμερα. Μιας μεταπολιτευτικής δημοκρατίας που μας οδήγησε όλους στη χρεοδουλεία και επίκειται και η εθνική μας καταστροφή, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι φταίει που πάμε κατά διαβόλου.

 

 

 

Shares