Παρασκευή , 29 Μαρτίου 2024
Τελευταία Νέα

Κατάληψη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου – Τα παρατράγουδα που δημιουργήθηκαν

Προχθες πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και συγκεκριμένα στην Ακαδημαϊκή Μονάδα της Χίου στο Μιχάλειο κτήριο, από το Σύλλογο Eστιών Χίου με πρόταση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδος. Κατάληψη τελευταία φορά είχε πραγματοποιηθεί το 2012, από τότε τέτοιες δράσεις στο νησί μας έμοιαζαν μακρινές, ουτοπικές και ίσως παράλογες. Δυστυχώς όμως αντί να βλέπουμε ότι η κοινωνία μας προχωράει παραμένει στάσιμη.

Όταν προσπάθησαν φοιτητές, διοικητικό προσωπικό και καθηγητές να εισέλθουν στο κτήριο ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό το περιστατικό:

Εικόνες ντροπής εξελίχθηκαν καθώς προσπαθούσαν να εισέλθουν στο πανεπιστήμιο και οι καταληψίες τους ”απειλούσαν” ενώ ο φοιτητής ζητούσε να μπει στο ίδρυμα του ο καταληψίας του απαντάει ”μπες και θα σου πω εγώ..”

Ολόκληρος ο διάλογος:

-Φοιτητής: Παιδιά θέλουμε να μπούμε στο Πανεπιστήμιο τι είναι αυτό το πράγμα;

-Καταληψίας: Και εγώ θέλω να πάω στο φεγγάρι

-Φοιτητής: Εγώ πιο εύκολο πιστεύω είναι να πας στο φεγγάρι όμως, ανοίξτε να μπούμε

-Καταληψίας: Είναι πιο εύκολο να μπεις στο Πανεπιστήμιο από το να πας στο φεγγάρι;;

-Φοιτητής: Άνοιξε μου να μπω

-Καταληψίας: Μπες και θα σου πω εγώ..

-Φοιτητής: Είμαι μπροστά στο πανεπιστήμιο άνοιξε μου να μπω

Αντίδραση υπήρξε και από Καθηγητή του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων όπου προσπάθησε να εισέλθει για να πραγματοποιήσει κανονικά το μάθημα του και δεν του επιτράπηκε η είσοδος και με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έγραψε τον διάλογο που υπήρξε αλλά και τον προβληματισμό του:

-Καταληψίας: Εσείς είστε καθηγητής;

-Καθηγητής: Ναι, εσύ είσαι φοιτητής;

-Καταληψίας: Είμαι τεταρτοετής φοιτητής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων

-Καθηγητής: και με 3 υποχρεωτικά μαθήματα στα τρία πρώτα έτη, που διδάσκω, δε με αναγνωρίζεις;

-Καταληψίας: Αναγκάζομαι να δουλεύω και δεν εχω χρόνο να έρχομαι στη Σχολή

Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση που έγραψε: 

Σήμερα πηγαίνοντας στο Πανεπιστήμιο αντίκρυσα τις πόρτες κλειδωμένες και κάποια παιδιά πίσω από τα κάγκελα. Πλησίασα και ρώτησα τι συμβαίνει. Μου απάντησαν ευγενικά πως έχουν κάνει Κατάληψη, λέγοντας μου οτι πενθούν με τον τρόπο αυτό και πως η κατάληψη θα λήξει στις 12 το βράδυ, είναι δηλαδή ημερήσια.

Κοντοστάθηκα, προσπαθώντας να καταλάβω αν τόσο πολύ έχω γεράσει και παρά την καθημερινή τριβή μαζί τους, δε μπορώ να τους καταλάβω. Μα πως είναι δυνατόν, η οδύνη, ο πόνος, η συντριβή για το χαμό τόσων αθώων ψυχών μπορεί να μεταφράζεται σε κατάληψη του πανεπιστημίου, σκέφτηκα;

Την αρχική μου αυτή απορία διαδέχθηκε γρήγορα η έκπληξη, όταν ένα από τα παιδιά με ρώτησε «εσείς είστε καθηγητής;». Του απάντησα «Ναι» και τον ρώτησα αν εκείνος είναι φοιτητής και σε ποιο από τα 4 τμήματα της Πανεπιστημιακής μονάδας της Χίου. Μου απάντησε «είμαι τεταρτοετής φοιτητής του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων», δηλαδή στο τμήμα που διδάσκω!

Και τον ρώτησα ξανά «και με 3 υποχρεωτικά μαθήματα στα τρία πρώτα έτη, που διδάσκω, δε με αναγνωρίζεις;». Μου είπε λοιπόν πως αναγκάζεται να δουλεύει και δεν έχει χρόνο να έρχεται στη σχολή, …. παρότι σήμερα βρήκε χρόνο για να έρθει να την καταλάβει.

Έφυγα, με ακόμα μεγαλύτερη πικρία σκεπτόμενος τι είναι χειρότερο; Το παιδί αυτό να ήταν έξω-πανεπιστημιακός και για το λόγο αυτό να μη με γνώριζε ή όντως να ήταν φοιτητής;

Επειδή λοιπόν εγώ αισθάνομαι Δάσκαλος τους και θεωρώ αυτά τα παιδιά, παιδιά μου θέλω να τους απευθυνθώ με δυο λόγια.

Γιατί αφήνετε τους κομματικούς στρατούς να εργαλειοποιούν τη νιότη, την ορμή, την αθωότητα και την αγωνιστικότητα σας και να χτίζουν πάνω τους πολιτικές καριέρες;

Γιατί δέχεστε ως ταγούς σας, ξένο-σπουδαγμένους που απόλαυσαν τα προνόμια του υπαρκτού καπιταλισμού, να έρχονται να σας πείσουν πως εσείς πρέπει να σπουδάζετε σε ένα μουτζουρωμένο και κλειστό σχολείο;

Γιατί, στην εποχή της παγκόσμιας γνώσης που οι συμφοιτητές σας σε όλο τον κόσμο τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, εσείς επιλέγετε να «μορφώνεστε» από ινστρούκτορες και να αγνοείτε ότι συμβαίνει μέσα στο αμφιθέατρο;

Η δικαίωση της μνήμης των συμφοιτητών σας, που χάθηκαν τόσο άδικα στα Τέμπη θα έρθει μέσα από μια καλύτερη κοινωνία που εσείς θα χτίσετε. Μέσα στα πανεπιστήμια θα βρείτε καλύτερα υλικά για το σκοπό αυτό.

Δε σας μαλώνω, αλλά σας Υπερασπίζομαι Παιδιά και όσοι με ξέρετε το γνωρίζετε.

Όμως για να Γλιτώσετε Παιδιά και να Υπάρχει Ελπίδα, πρέπει τα σχολεία και τα μυαλά σας να είναι ανοιχτά.

Διαφορετικά, τα παιδιά σας θα μεγαλώσουν σε μια Κακιά (Χ)ώρα.

Με αγάπη, Ο Δάσκαλός σας.

Shares