Παρασκευή , 29 Μαρτίου 2024

Η ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ  ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Με δεδομένο ότι ο τουρισμός κατέχει πρωταρχικό ρόλο για τη χώρα μας, οι σπουδές στον τομέα θα πρέπει αντίστοιχα να προσφέρουν εχέγγυα για επαγγελματική αποκατάσταση.

Γράφει η Τίνα Στεργιώτη

Φιλόλογος Ξ.Γ. / MSc Πολιτική της Εκπαίδευσης

Συνεπώς εκπαίδευση και επιχειρηματικότητα θα πρέπει να είναι αλληλένδετες. Για να επιτευχθεί όμως χρειάζεται να υπάρχει συμβατότητα μεταξύ αποκτημένων προσόντων και πραγματικών αναγκών. Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο;

Αν παρατηρήσουμε τα τμήματα που παρέχουν τουριστικές σπουδές,  θα διαπιστώσουμε ότι  λειτουργούν με πλείστες όσες μορφές: ΕΠΑΛ, ΙΕΚ, ΑΤΕΙ, ΚΕΚ και Ιδιωτικά Κολλέγια που παραδόξως εποπτεύονται από διαφορετικά υπουργεία: άλλες από το Υπ. Εργασίας, άλλες από το Υπ. Παιδείας, αλλά και Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης (ΑΣΤΕ) που εποπτεύονται απο το Υπ. Τουρισμού. 

Απ’ όσους φορείς κι αν εποπτεύονται, γεγονός παραμένει ότι οι εκπαιδευτικές δομές τουρισμού οφείλουν να περιλαμβάνουν προγράμματα που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της αγοράς.  

Όμως, παρατηρώντας τους οδηγούς σπουδών των εποπτευόμενων, κυρίως από το Υπουργείο Παιδείας ως πανεπιστημιακά τμήματα τουριστικής εκπαίδευσης, που λειτουργούν στη χώρα μας, διαπιστώνουμε ότι δεν δημιουργούν τα προγράμματα σπουδών τους μόνο με μαθήματα που σχετίζονται με τον τουριστικό κλάδο. Για παράδειγμα, υπάρχουν ειδικότητες που ενώ οι απόφοιτοι διαθέτουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες, υπολείπονται σε πρακτική άσκηση ή δεν γνωρίζουν τα επιμέρους στάδια λειτουργίας μιας επιχείρησης.

Μολονότι έχουν γίνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση , εντούτοις η πλειονότητα των προγραμμάτων σπουδών συνεχίζει να απαρτίζεται από πεδία που απλά τυχαίνει να βρίσκουν εφαρμογές και σε τουριστικές επιχειρήσεις, όπως το e-business, διοίκηση επιχειρήσεων κ.α. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ασυμβατότητα μεταξύ των αποκτημένων προσόντων -γνώσεων , δεξιοτήτων, τίτλων σπουδών- και των πραγματικών αναγκών της αγοράς εργασίας. 

Από την άλλη πλευρά οι ΑΣΤΕ, εποπτείας του Υπ. τουρισμού προσφέρουν  πιο πρακτικές σπουδές. Παλαιότερα, μάλιστα, οι σπουδαστές έμεναν εσώκλειστοι σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και καθώς βρίσκονταν σε καθημερινή τριβή με το επάγγελμα επιλογής τους, όταν αποφοιτούσαν, ήταν πιο καταρτισμένοι.  

Σε κάθε περίπτωση οι σύγχρονες παγκόσμιες τάσεις στον τουρισμό δείχνουν την ανάγκη εξειδίκευσης και μάλιστα στην πράξη. Μιλάμε πια για τουρισμό ειδικών ενδιαφερόντων, όπως για παράδειγμα εκκλησιαστικό τουρισμό, καταδυτικό τουρισμό, συνεδριακό, γαστρονομικό τουρισμό κλπ. Σύμφωνα με τον ΙΝΣΕΤΕ, επιπρόσθετα, είναι απαραίτητη η κατάρτιση του προσωπικού στους τομείς εξυπηρέτησης πελατών, επισιτισμού, marketing.  Ο σχεδιασμός των προγραμμάτων σπουδών θα πρέπει λοιπόν, να γίνεται με βάση τις μεταβολές που συντελούνται στην αγορά ή στον κλάδο διεθνώς και όχι πλέον, με βάση τυποποιημένες διαδικασίες. 

 Εν κατακλείδι, οι εξελίξεις καταδεικνύουν ότι η αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης είναι απαραίτητη.  Αναγκαία είναι λοιπόν η συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων -Υπουργείων, σχολών, ξενοδόχων- στοχεύοντας στον καθορισμό ενός αυστηρού πλαισίου σχεδιασμού των σπουδών που θα είναι βασισμένο σε εκσυγχρονισμένα και επικαιροποιημένα προγράμματα με έμφαση στην πρακτική άσκηση και ταυτόχρονα στον καθορισμό ενός πλαισίου αξιολόγησης που θα εξασφαλίζει το επίπεδο ποιότητάς τους.

Shares