Παρότι η Μόσχα συνεχίζει να στηρίζει το κοινοβούλιο της Λιβύης με έδρα το Τομπρούκ ενάντια στην κυβέρνηση της Τρίπολης, εντούτοις δείχνει να χάνει την υπομονή της με τον Χαλίφα Χαφτάρ.
Τη θέση αυτή επανέλαβε πρόσφατα και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Κρις Ρόμπινσον που δήλωσε ότι η στήριξη της Μόσχας στον Χαφτάρ έχει οδηγήσει σε «σημαντική κλιμάκωση της σύγκρουσης και σε μια επιδείνωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Λιβύη».
Όμως, στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα. Η Ρωσία κυρίως επιθυμεί να υπάρξει μια διαδικασία ειρήνευσης στη Λιβύη, τέτοια που προφανώς θα της αναγνωρίζει έναν αυξημένο πολιτικό ρόλο, και λιγότερο απλώς να εξυπηρετήσει τις ηγετικές φιλοδοξίες του στρατάρχη Χαφταρ, ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από τις λιβυκές ένοπλες δυνάμεις στην εποχή Καντάφι, στη συνέχεια βρέθηκε στις ΗΠΑ, όπου πιθανώς συνεργάστηκε με τις αμερικανικές υπηρεσίες για να επιστρέψει στη Λιβύη και να πρωταγωνιστήσει στον εμφύλιο πόλεμο.
Άλλωστε, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες του ότι θα κατακτήσει στρατιωτικά την Τρίπολη και παρά την υποστήριξη από ρώσους μισθοφόρους αλλά και από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο Χαφτάρ δείχνει να μην μπορεί να λύσει το πρόβλημα στρατιωτικά, ιδίως από τη στιγμή που η τουρκική υποστήριξη στην πλευρά Σάραζ μάλλον έχει καταστήσει δύσκολη την κατάληψη της Τρίπολης
Την ίδια στιγμή η Ρωσία παραμένει επικριτική της πολιτικής της κυβέρνησης Σαράζ όπως και της τουρκικής στήριξης σε αυτήν, που έχει πάρει ποικίλες μορφές συμπεριλαμβανομένης της διευκόλυνσης της άφιξης μαχητών από τη Συρία (ακόμη και εφήβων) για να πολεμήσουν στο πλευρό της κυβέρνησης της Τρίπολης.
Τη ρωσική στάση συμπύκνωσε στα τέλη Απριλίου ο ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ όταν υπογράμμισε ότι «Δεν εγκρίνουμε την πρόσφατη δήλωση του Σαράζ που αρνήθηκε να μιλήσει με τον Χαφτάρ. Ούτε εγκρίνουμε τη δήλωση του Χαφτάρ ότι τώρα μόνος του θα αποφασίσει πώς θα ζει ο Λιβυκός λαός. Καμία από τις δύο δεν βοηθά σε έναν συμβιβασμό που θα διαρκέσει».
H συναρπαστική συνέχεια ΕΔΩ