Πέμπτη , 28 Μαρτίου 2024
Τελευταία Νέα

Η κακοποίηση ζώων συνδέεται με την κακοποίηση ανθρώπων

 

«Το ψυχολογικό προφίλ κάποιου που βασανίζει ζώα μπορεί να είναι αντίστοιχο με το ψυχολογικό προφίλ του ανθρώπου που χτυπάει τη γυναίκα του ή κλειδώνει τα παιδιά του στο υπόγειο» είχε αναφέρει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Άννα Καλυμνιού.

Γράφει ο Βαγγέλης Σαραντίδης

Επιπλέον, από εγκληματολογικές έρευνες προκύπτει ότι άτομα που διαπράττουν κατά συρροή εγκλήματα κατά της ζωής, έχουν συνήθως στο ιστορικό τους κακοποιήσει ζώα. Αυτό, ωστόσο, δε συνεπάγεται ότι όσοι κακοποιούν ζώα γίνονται δολοφόνοι» προσέθεσε η κ. Καλυμνιού, σε μια παλαιότερη συνέντευξή της. Σκιαγραφώντας το προφίλ τον ατόμων που κακοποιούν ζώα, η κ. Καλυμνιού αναφέρει ότι τα άτομα αυτά μπορεί να εμφανίζουν χαρακτηριστικά όπως:

-Οι περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες.
-Η δυσκολία να συναισθανθούν τους άλλους και να συνάψουν σχέσεις εμπιστοσύνης.
-Η Χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανασφάλεια, αισθήματα αναξιότητας και ανεπάρκειας.
– Παραβατική συμπεριφορά και προβλήματα με το νόμο κατά την εφηβεία (π.χ. εμπλέκονται σε συμμορίες/ξυλοδαρμούς, κλοπές, χρήση ουσιών κλπ).
-Η άσκηση ή η ταλαιπωρία από εκφοβισμό (bullying) όταν πήγαιναν στο σχολείο.
-Η καταθλιπτική συμπτωματολογία.
-Σεξουαλικές δυσλειτουργίες ή τάση για σεξ με ζώα.
-Δυσκολία να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους στη σχέση τους με τους άλλους, που τους κάνει συχνά να επιδιώκουν να βασανίσουν το κατοικίδιο του συντρόφου τους, ως ένδειξη εξουσίας και ισχύος μέσα στη σχέση, προκειμένου να πονέσουν τον την σύντροφό τους.

«Οπωσδήποτε, τα άτομα που τείνουν να κακοποιούν ζώα χρήζουν βοήθειας από ειδικό ψυχικής υγείας, τόσο για τη θεραπεία των ίδιων, όσο και για την προστασία των ζώων» τονίζει η κ. Καλυμνιού. Σύμφωνα με την ανωτέρω ψυχολόγο κακοποίηση ζώων είναι:

-Η πρόκληση πόνου, ο εξευτελισμός, τους και η επώδυνη θανάτωσή τους.
-Η παραμέληση ζώων, όπως π.χ. το να τα έχουμε στο σπίτι μας χωρίς να είμαστε σε θέση να τα φροντίζουμε.
-Εκτροφή ζώων σε κακές συνθήκες (π.χ. σε χώρους που με δυσκολία χωράει το σώμα τους), με στόχο να σφαγιαστούν με αργό, βάναυσο και επώδυνο τρόπο.

«Η κακοποίηση είναι πράξη ελεύθερης επιλογής, δηλαδή δεν επιβάλλεται από κάποιον άλλον. Η κακοποίηση ζώων δηλαδή, μπορεί να περιλαμβάνει επιβλαβείς πράξεις ή παράλειψη ικανοποίησης αναγκών, όπως αντίστοιχα όταν μιλάμε για σωματική κακοποίηση και παραμέληση των αναγκών των παιδιών» τονίζει η κ. Καλυμνιού.

«Από πολύ παλιά, έρευνες άρχισαν να δείχνουν ότι η κακοποίηση ζώων συνδέεται με την εμφάνιση σοβαρών ψυχιατρικών προβλημάτων», τονίζει η κ. Καλυμνιού. Μάλιστα, επικαλούμενη άρθρο των Roman Gleyzer, Alan R. Felthous και Charles E. Holzer, με τίτλο «Κακοποίηση ζώων και ψυχιατρικές διαταραχές», που δημοσιεύτηκε στο «Τhe Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law» αναφέρει ότι στον χώρο της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας η κακοποίηση των ζώων από τους ανθρώπους δεν αποτελεί μεμονωμένη ψυχική διαταραχή, αλλά συναντάται σε άτομα που πάσχουν από Αντικοινωνική Διαταραχή Προσωπικότητας.

Σε μια μελέτη του εγκληματολόγου και πρώην πράκτορα του FBI, Robert Ressler και των συνεργατών του (1988), με δείγμα δραστών σεξουαλικών εγκλημάτων, τα ποσοστά εμφάνισης κακοποίησης ζώων κατά τη παιδική ηλικία των δραστών πλησιάζουν το 70% για τους άνδρες. Η κακοποίηση των ζώων από τους ανθρώπους έχει συνδεθεί με την κακοποίηση ή παραμέληση των ατόμων αυτών από τους γονείς τους κατά την παιδική ηλικία, είτε με άμεσο τρόπο, για παράδειγμα έχοντας υποστεί οι ίδιοι ως παιδιά οποιασδήποτε μορφής βία ή παραμέληση/εγκατάλειψη από τους γονείς, ή έμμεσα, δηλαδή βλέποντας τους γονείς να κακοποιούν το κατοικίδιο ζώο, ως επίδειξη ισχύος και εξουσίας των γονέων μέσα στην οικογένεια» προσθέτει η κ. Καλυμνιού.

«Έρευνες επίσης καταδεικνύουν, ότι η κακοποίηση ζώων συνδέεται με τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Συγκεκριμένα, σε έρευνα του το 1992, o William Friedrich (καθηγητής κλινικής ψυχολογίας του πανεπιστημίoυ της Dakota) βρήκε ότι το 27-35% των γυναικών και των ανδρών που ως παιδιά είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, βασάνιζαν ζώα. Αργότερα, ο επίτιμος καθηγητής ψυχολογίας του Utah State University, Ascione και οι συνεργάτες του (2003) σε μια μελέτη του σε παιδιά 6-12 ετών, τα οποία ήταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή παρουσίαζαν ψυχιατρικές διαταραχές ή ήταν παιδιά-θύματα σωματικής κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας, παρατήρησε ότι ταυτόχρονα με τα προβλήματα που παρουσίαζαν, εκδήλωναν και σκληρότητα προς τα ζώα σε υψηλό ποσοστό περίπου 60%» καταλήγει η κ Καλυμνιού.

Συμπερασματικά, εκτός από την ψυχική διαταραχή, η αγάπη προς τα ζώα είναι μια άσκηση συμπεριφοράς για επίδειξη του ίδιου συναισθήματος και στους ανθρώπους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, λειτουργεί σαν δείκτης προβληματικής ή όχι προσωπικότητας. Ο κατασκευαστής του ανθρώπου του έδωσε τα ζώα ώστε να καλλιεργεί την αγάπη του και να την αυξάνει, αποκομίζοντας απόλαυση από τη χαρά που προκαλεί στο ίδιο το ζώο συντροφιάς ή καλή του συμπεριφορά. Να το πούμε και λίγο αλλιώς? Τα ζώα συντροφιάς είναι εκείνα στα οποία δίνουμε εξετάσεις με την όποια συμπεριφορά μας για να δουν και οι άλλοι και εμείς ότι μπορούμε να «κάνουμε χωριό» με άλλους ανθρώπους. Ας το γνωρίζουμε όσοι είμαστε γονείς για να είμαστε πιο πολύ δεκτικοί στις πρακτικές λύσεις καλής ανατροφής και να φροντίζουμε τα παιδιά μας να …εκπαιδεύονται καλά στις κοινωνικές δεξιότητες, σεβόμενα τα ζωάκια που βρίσκονται δίπλα τους.

Shares