H Eλλάδα έχει μύες (Ένοπλες Δυνάμεις) αλλά όχι σκελετό (Εξωτερική Πολιτική) – Χωρίς σκελετό θα ζήσουμε νέο 1897…

Έπρεπε να είναι αναμενόμενο πως η Τουρκία θα προχωρήσει στο επόμενο βήμα και θα αναβαθμίσει την προκλητικότητά της. Μην ξεχνάμε πως διεκδικεί μαξιμαλιστικά ό,τι μπορεί, όχι μόνο από την Ελλάδα.

Στο πλαίσιο αυτό εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια η Άγκυρα εφαρμόζει μία ατζέντα που έχει ως απώτερο στόχο την μεγιστοποίηση της επιρροής της στην Μεσόγειο. Το τουρκολιβυκό σύμφωνο μπορεί στα ΜΜΕ και το ευρύ κοινό να ήταν κεραυνός εν αιθρία, ωστόσο για τους γνώστες ήταν κάτι αναμενόμενο. Το κακό είναι πως η ελληνική διπλωματία δεν κατάφερε να αντιδράσει και να ανακόψει το σύμφωνο αυτό, ενώ μέχρι τώρα δεν έχει επιτευχθεί επί της ουσίας ακύρωσή του.

Όσοι μάλιστα κάνουν λόγο για παράνομο σύμφωνο, μάλλον απατώνται καθώς είναι μία διακρατική συμφωνία που παράγει έννομα αποτελέσματα, εκτός κι αν προσβληθεί-ακυρωθεί. Η Αθήνα όμως παρουσιάζει γενικότερα μία δυσκαμψία στην εξωτερική της πολιτικής απέναντι στην Τουρκία. Αυτή η δυσκαμψία επηρεάζει και τη δημόσια συζήτηση. Όταν οι αρμόδιοι δεν πράττουν, ρόλο αναλαμβάνουν οι … αναρμόδιοι.

Τα μεν στρατιωτικά τα χειρίζεται το Αμύνης και εκεί έχουμε κάποιες ιδιαιτερότητες που θα τις αναφέρουμε πιο κάτω.Το ζήτημα είναι πως του Αμύνης προηγείται χρονικά το Εξωτερικών, στην αντίδραση,  κι εκεί έχουμε πρόβλημα. Αυτό προκύπτει από τον πεπαλαιωμένο μηχανισμό παραγωγής εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Δεν έχουμε δηλαδή σκελετό για να στηρίξει τους μύες (ένοπλες δυνάμεις).

Οι Έλληνες διπλωμάτες έχουν μπλεχτεί σε μία γραφειοκρατική νοοτροπία εργασίας, χωρίς μακρόπνοη πολιτική από το Υπουργείο και με εκπαίδευση από μία Διπλωματική Ακαδημία που θυμίζει άλλες εποχές, που έχουν παρέλθει. Ουσιαστικά εκπαιδεύονται και καλούνται να ερμηνεύουν τον κόσμο με δεδομένα Ψυχρού Πολέμου. Παραβλέπονται για παράδειγμα χώρες με μεγάλη σημασία διότι η σκέψη της Ακαδημίας και του Υπουργείου είναι παρωχημένες. Κορέα, Ιαπωνία, Ινδία, Κίνα, Ρωσία, χώρες της Αφρικής έχουν αναβαθμισμένη παγκόσμια θέση σε σχέση με αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Κίνα ή Βέλγιο; Κορέα ή Σλοβακία; πιστεύουμε πως γίνεται κατανοητό το πνεύμα μας.

Η Ελλάδα επίσης δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα δίκτυο ανεπίσημων επαφών. Σε επίπεδο lobbying η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω, ωστόσο η σημασία του στις συμφωνίες είναι τεράστια. Εμείς αντίθετα στην Ελλάδα φαίνεται να ενοχλούμαστε από την ύπαρξη του, μόνο που αυτό είναι άρνηση της πραγματικότητας.

Το Αμύνης όπως προαναφέραμε έχει ιδιαιτερότητες….. η συνέχεια ΕΔΩ