Διόνυσος:Δείτε το ιερό του Διονύσου στην Ινδία…..

Διόνυσος:Ο Διόνυσος ήταν ο πιο μεγάλος θεός και προστάτης της γεωργίας, εξ ου και η προσωνυμία δενδρίτης. Με έμβλημα τον Φαλλό ή τον ταύρο, γι’ αυτό ταυρόμορφος και ταυρομέτωπος, θεωρούνταν ως ο θεός της γονιμότητας και προστάτης των καλλιεργειών, κυρίως της αμπέλου.

Φαίνεται λοιπόν, σύμφωνα με πολλούς μελετητές, πως τα διάφορα τοτεμικά στοιχεία που υπήρχαν παλαιότερα, στη νεότερη εποχή, με την αντικατάστασή τους από ανθρωπομορφικές θεότητες, συγχωνεύτηκαν σ’ ένα θεό που ονομάστηκε Διόνυσος.Για το λόγο αυτό και ο Διόνυσος είχε πάρα πολλά επίθετα και ονομαζόταν «Πολυώνυμος».

Ο ανίκητος Μακεδόνας κυβερνήτης Αλέξανδρος Γ ‘, όταν το 326 π.Χ. εισέβαλε στα βορειοδυτικά σύνορα της Ινδίας (πέρα από τον Ινδό), έγινε ένας από τους πρώτους Έλληνες βασιλιάδες που ταξίδεψαν τόσο μακριά στην Ανατολή.

Αφού έχει υποτάξει την ισχυρή Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία της Περσίας, ο Αλέξανδρος λέγεται ότι οδήγησε τη δύναμή του να προσαρτήσει τις περιοχές που περιήλθαν στην περσική κυριαρχία. Αυτό τον ώθησε να ξεκινήσει μερικές εκστρατείες στα βορειοδυτικά εδάφη της χερσονήσου ηπείρου, τα οποία σχημάτισαν τα ανατολικότερα βασίλεια που οφείλουν την πίστη τους στους τότε κατακτημένους Αχαιμενίδες.

Οι πρώτες λεπτομέρειες του Nagara βρίσκονται στο «Geōgraphikḕ Hyphḗgēsis» του Πτολεμαίου, που το εντοπίζει να βρίσκεται στην «Ινδία intra Gangem» ή στην «Ινδία εντός του Γάγγη» και την αποκαλεί «Dionysopolis». Επιπλέον, ο Έλληνας στρατιωτικός διοικητής και ιστορικός, Arrian της Nicomedia, στο έργο του με τίτλο «Αναβάσης του Αλεξάνδρου» μας εξηγεί γιατί αυτή η πόλη είχε αποφευχθεί όπως καμία άλλη.

Το βιβλίο του «Ινδικά» αποτελεί την πρώτη ιστορική πηγή που έχουμε για την Ινδία, και γι’ αυτό δίκαια έχει χαρακτηρισθεί ως ο “Πατέρας της Ινδικής Ιστορίας”. Επίσης έχει καταγραφεί ως ο πρώτος ξένος Πρέσβης στα χρονικά της Ινδίας. Η παραμονή του στην Ινδία θα πρέπει να έγινε πριν από το θάνατο του Τσαντραγκούπτα το 288 π.Χ., οπότε και επέστρεψε στην Αραχωσία.

Σύμφωνα με τα Ινδικά του Μεγασθένη, οι Ινδοί που ζούσαν στα βουνά λάτρευαν τον Διόνυσο (Σίβα) και αυτοί που κατοικούσαν στις πεδιάδες τον Ηρακλή (Κρίσνα). Οι φιλόσοφοι των βουνών, υποστήριζαν ότι ο Διόνυσος είχε έρθει ανάμεσα τους, φέρνοντας τις άγριες κληματαριές, που πίστευαν ότι φυτρώνουν μόνο στην χώρα τους, τον κισσό, την δάφνη, την μυρτιά, και άλλα αειθαλή. Ακόμη, ακολουθούσαν ορισμένες συνήθειες που ήταν Βακχικές. Ντυνόντουσαν με ύφασμα, φορούσαν τουρμπάνια, χρησιμοποιούσαν αρώματα, και στόλιζαν τους εαυτούς τους με ρούχα βαμμένα με φωτεινά χρώματα. Μουσικοί με τύμπανα και κουδούνια προϋπαντούσαν τους βασιλείς πριν από την εμφάνιση τους στο λαό.

Ο Μεγασθένης κατέγραψε ακόμη ότι οι άνθρωποι με την μεγαλύτερη μόρφωση στην Ινδία διηγιόντουσαν στην εποχή του ότι την εποχή που οι άνθρωποι της χώρας ζούσαν ακόμη σε χωριά, ο Διόνυσος έκανε την εμφάνισή του σε περιοχές που βρίσκονται στην Δύση. Όταν ο Διόνυσος έφθασε στην Ινδία έκτισε πόλεις, έδωσε νόμους, πρόσφερε κρασί και δίδαξε στους Ινδούς πως να καλλιεργούν τη γη. Αυτός πρώτος έζεψε τα βουβάλια στο όργωμα και έκανε τους περισσότερους Ινδούς γεωργούς αντί για νομάδες.

Αυτός τους εξόπλισε με τα όπλα του πολέμου. Ο Διόνυσος τους έμαθε να λατρεύουν διάφορους θεούς, αλλά ιδιαίτερα τον εαυτό του, με την κρούση των κυμβάλων και το κτύπημα των τυμπάνων. Αυτός δίδαξε στους Ινδούς να χορεύουν σε σατυρικό στυλ (τον χορό που ονομαζόταν ‘κόρδαξ’ ανάμεσα στους Έλληνες), τους έδειξε πως να διατηρούν τα μαλλιά τους μακριά προς τιμή του θεού με την κωνική κούπα και πως να χρησιμοποιούν αλοιφές. Αφού έθεσε τα πάντα σε τάξη, ο Διόνυσος διόρισε τον Σπατέμπα βασιλιά και έφυγε από την Ινδία. Σχετικά με την χρονολογία της άφιξης του Έλληνα θεού στην Ινδία, ο Μεγασθένης μας πληροφορεί ότι μεταξύ της βασιλείας του Διόνυσου και αυτής του Candragupta πέρασαν εκατόν πενήντα τρεις βασιλείς που διοίκησαν για έξι χιλιάδες και σαράντα δυο χρόνια. Ο Julius Solinus μετρά 6,451 χρόνια από τον Πατέρα Βάκχο μέχρι τον Αλέξανδρο.

Στις προ-Αλεξανδρινές πηγές, ο θεός Διόνυσος έχει ήδη συσχετισθεί με το βουνό Νύσα και την Βάκτρια αλλά οι εκστρατείες του στην Ινδία δεν έχουν καταγραφεί. Σύμφωνα με τον Ευριπίδη (που έζησε ένα αιώνα πριν από τον Αλέξανδρο), ο Διόνυσος ανέπτυξε τον πολιτισμό, έδωσε νόμους, αγάπησε την ειρήνη αλλά και έκανε εκστρατείες και κατέκτησε ολόκληρη την Ασία. Στην έναρξη του δράματός του, Βάκχαι, ο δραματικός ποιητής περιγράφει την επιστροφή του Διόνυσου από την Ασία, αναφέροντας διάφορες χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Βάκτριας, αλλά όχι την Ινδία.

Πληροφορίες για την προϊστορική συσχέτιση των Ελλήνων με την βορειοδυτική Ινδία συναντάμε στην Mahabharata και τις Puranas, όπου οι Ίωνες (Yavanas στα σανσκριτικά) θεωρούνται απόγονοι του βεδικού Βασιλιά Turvasha, που αναφέρεται συχνά στoυς ύμνους της Rig Veda και χρονολογούνται πίσω στη δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. Επίσης στα έπη και τη μεταγενέστερη ινδική λογοτεχνία, συναντάμε ορισμένες αναφορές που περιγράφουν τους Yavanas ως Άριους που έχασαν την κοινωνική τους υπόσταση και ως ανθρώπους που μπορούσαν να σπουδάσουν τις Βέδες στο παρελθόν.

 

Με πληροφορίες: απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Βασιλειάδη -Σίβα -Ο Διόνυσος της Ινδίας