Όλα ξεκινούν από τη δυσαρέσκεια του κόσμου στην Ευρώπη που είδε την Παγκοσμιοποίηση και την πολιτική των Ανοικτών Συνόρων να του αλλάζουν ριζικά τη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άνοδος της ανεργίας.
Κανένα κόμμα της alt right δεν έχει αντικαπιταλιστικό λόγο. Το αντίθετο μάλιστα. Έχει όμως λόγο αντι-κορπορατιστικό, αντιτίθενται δηλαδή στη λογική των μεγάλων πολυεθνικών. Υποστηρίζει τη δημιουργία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίες, πλούτο και μια νέα σφαίρα ελευθερίας.
To αστείο είναι πως η Αριστερά αυτή τη λογική επιστροφής στην μικρή και μεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα την απέρριψε πλήρως. Μάλιστα την χαρακτήρισε μπουρζουαζίδικη. Απεδείχθη δηλαδή πως η Αριστερά έγινε συντηρητική κι οπισθοδρομική εν αντιθέσει με τη δεξιά που βλέπει τις σύγχρονες καταστάσεις και τις ερμηνεύει αντίστοιχα.
H μεγάλη πρόκληση της alt right είναι τα ζητήματα της ασφάλειας. Η οικονομική και κρατική ασφάλεια ειδικά σε εποχές μεγάλης μετανάστευσης και τρομοκρατίας. Εδώ είναι η μεγάλη πρόκληση φυσικά για να βρεθούν προτάσεις και λύσεις.
Τρίτο και τελευταίο κομμάτι είναι η έννοια του Έθνους, της εθνικής ταυτότητας.
Η βίαιη και μαζική μετανάστευση, η επιβολή κανόνων οικονομικής πειθαρχίας από το ένα κράτος στο άλλο δημιούργησαν την υγιή αντίδραση που είναι ο ευρωσκεπτικισμός. Εκεί πατά η alt right κι επιθυμεί να βρει λύση στο ζήτημα.
Η πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη είναι ρευστή. Δεδομένα η Αριστερά έχει αποτύχει όπως και δεδομένα η Ευρωπαική Ένωση δεν πετυχαίνει, όπως λειτουργεί.
Το θέμα είναι ποιος θα δώσει την πρόταση, τη λύση, την εναλλακτική. Θα είναι η alt right; ο χρόνος θα δείξει…
άρθρο γνώμης του Τζουγανάτου Διούνυση