Πέμπτη , 28 Μαρτίου 2024

Πληθαίνουν τα ερωτήματα για τον οπλισμό του ISIS από τις ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ χώρες…

Με ένα εκτενές δημοσίευμα, η Deutsche Welle αναφέρεται σε έρευνα που διεξήχθη από τον διεθνή οργανισμό Conflict Armament Research (CAR), σχετικά με την προέλευση του οπλισμού του ISIS.

Σύμφωνα με την έρευνα, μεγάλο μέρος προήλθε από χώρες της Ευρώπης που είναι μέλη του ΝΑΤΟ και όπως τονίζεται, η η Σαουδική Αραβία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για όπλα ανατολικοευρωπαϊκής κατασκευής.

Υπενθυμίζουμε ότι ακόμα ερευνάται η υπόθεση η υπόθεση της πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία από τον Πάνο Καμμένο αλλά, πρέπει να επισημανθεί ότι αρμόδια για την απονομή δικαιοσύνης είναι τα κατάλληλα όργανα της Πολιτείας και ισχύει ρο τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου.

Σας παραθέτουμε το άρθρο των DW, όπως δημοσιεύεται στη huffingtonpost.gr:
Η έρευνα διενεργήθηκε μεταξύ 2014 με 2017, όταν εμπειρογνώμονες του CAR εστάλησαν στα μέτωπα των συγκρούσεων σε Ιράκ και Συρία. Οι ειδικοί του CAR εξέτασαν όπλα των μαχητών του IK, που έπεσαν στα χέρια της διεθνούς συμμαχίας κυρίως έπειτα από μάχες. Στην περιοχή μεταξύ της πόλης Κομπάνι και της πρωτεύουσας του Ιράκ, Βαγδάτης, οι εμπειρογνώμονες περισυνέλεξαν περίπου 2000 όπλα και πάνω από 40.000 τεμάχια πυρομαχικών. Ακολουθώντας τους σειριακούς αριθμούς και άλλες πληροφορίες κατασκευής κατάφεραν να ακολουθήσουν τις διαδρομές των όπλων. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ αλλά καi το γερμανικό υπ. Εξωτερικών. Επικεφαλής των ερευνών του CAR στο Ιράκ και τη Συρία και συγγραφέας της εν λόγω έκθεσης είναι ο Ντάμιαν Σπλίτερ, ο οποίος μιλώντας στη DW ανέφερε ότι τον εξέπληξε ιδιαίτερα το πώς «μεμονωμένα όπλα έφτασαν γρήγορα στα χέρια τζιχαντιστών.» Ως παράδειγμα αναφέρει ένα πυραυλικό σύστημα βουλγαρικής κατασκευής, το οποίο πωλήθηκε στις ΗΠΑ το 2015. Μόλις δύο μήνες αργότερα ανακτήθηκε από το ISIS, όταν Iρακινοί στρατιώτες απελευθέρωσαν το Ραμάντι. Άγνωστο παραμένει πώς οι τζιχαντιστές του ΙSIS απέκτησαν το εν λόγω πυραυλικό σύστημα. Το βρήκαν στο πεδίο της μάχης μετά από σύγκρουση με τον διεθνή συνασπισμό ή το προμηθεύθηκαν αυτόνομα από ομάδες ανταρτών;

Η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να ακολουθήσει τα ίχνη του επίμαχου όπλου. Πράγματι επιβεβαιώθηκε ότι η Βουλγαρία το πώλησε στις ΗΠΑ και ειδικότερα στην εταιρεία Κiesler Policy Supply. O αμερικανικός στρατός δεσμευόταν από ρήτρα στο συμβόλαιο εξαγωγής ότι δεν θα μεταπωλήσει το όπλο σε τρίτους, όμως, όπως φαίνεται, δεν τηρήθηκε αυτός ο όρος και έτσι το πυραυλικό σύστημα έφτασε στη Μέση Ανατολή. Όπως αναφέρει ο Σπλίτερς, «πολύ σημαντικοί εισαγωγείς όπλων, όπως οι ΗΠΑ ή η Σαουδική Αραβία, που είναι και σημαντικοί πελάτες ευρωπαϊκών οπλοβιομηχανιών, δεν σέβονται τους όρους των αρχικών ευρωπαϊκών συμβολαίων εξαγωγής και ειδικότερα τις ρήτρες τελικής χρήσης των όπλων».

Ωστόσο αυτή είναι ίσως μόνο η μισή αλήθεια. Όπως δήλωσε στη DW o Πάτρικ Βίλκεν, ειδικός σε θέματα ελέγχου των όπλων στη Διεθνή Αμνηστία «δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν όλα τα εμπλεκόμενα μέλη σε αυτές τις συμφωνίες εξαρχής την τελική κατάληξη των όπλων». Αυτό ειδικό φαίνεται να ισχύει στις εξαγωγές οπλικών συστημάτων από χώρες της ανατολικής Ευρώπης προς την Σαουδική Αραβία, όπλα που στη συνέχεια διανεμήθηκαν στα χέρια διάφορων ομάδων στο συριακό και ιρακινό μέτωπο.

Πράγματι πολλά από τα όπλα τζιχαντιστών που εντοπίστηκαν στη Συρία και το Ιράκ ήταν ευρωπαϊκής προέλευσης, πολλά δε μάλιστα είχαν κατασκευαστεί στη Βουλγαρία και εξαχθεί νομίμως στη Σαουδική Αραβία. Ενδιαφέρον έχει μάλιστα ότι η Σαουδική Αραβία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για όπλα ανατολικοευρωπαϊκής κατασκευής από τότε που ξέσπασε ο συριακός εμφύλιος, μολονότι τα όπλα αυτά δεν είναι συμβατά με τις ανάγκες του στρατού της Σαουδικής Αραβίας. Μια άλλη έρευνα του Βαλκανικού Δικτύου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας και του Δημοσιογραφικού Προγράμματος κατά του Οργανωμένου Εγκλήματος και της Διαφθοράς που διεξήχθη το 2016 κατέδειξε ότι το εμπόριο όπλων ανθεί μεταξύ χωρών της νοτιανατολικής Ευρώπης και της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Ιορδανίας και της Τουρκίας με κορυφαία στις πωλήσεις τα καλάσνικοφ, τα πολυβόλα, τους εκτοξευτήρες πυραύλων και τα συστήματα αεράμυνας.

Σύμφωνα με τον Πάτρικ Βίλκεν στις περιοχές όπου κυριαρχούσε το ISISπράγματι έφτασαν όπλα πολύ γρήγορα και ήταν πολύ δύσκολο να ελεγχθεί σε ποια χέρια τελικά θα κατέληγαν. Από την πλευρά του ο Ντάμιαν Σπλίτερς εκτιμά ότι εάν μια τρίτη χώρα, πέραν εκείνων που συνήψαν την αρχική σύμβαση αγοράς όπλων, τροφοδοτούσε κάποιες ομάδες στα επίμαχα μέτωπα με όπλα, θα έπρεπε να θεωρείται εξαρχής πιθανό ότι αυτά θα μπορούσαν να καταλήξουν στο ΙSIS.

Shares