Πέμπτη , 28 Μαρτίου 2024
Τελευταία Νέα

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ εξηγεί στους Έλληνες: Η Ελλάδα μπορεί. Το έκανε η Ουγγαρία…

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε την οικονομική καταστροφή της χώρας. Καλό όμως είναι να θυμόμαστε πως δεν είμαστε η μοναδική χώρα του πλανήτη που έχει υποστεί πλήγματα στην οικονομία και κατ’ επέκταση στην κοινωνία της.Παράδειγμα αποτελεί η Ουγγαρία η οποία το 2008 βίωσε μία μεγάλη καταστροφή από τις πολιτικές της τότε σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα εκλογικά ήταν η λαϊκή εντολή να πάει στο Βίκτορ Ορμπάν και στη συντηρητική του κυβέρνηση, με στόχο την οικονομική ανάταση της χώρας.

Το οικονομικό μοντέλο της Ουγγαρίας στηρίχθηκε στα εξής: (α) στην ενίσχυση των νοικοκυριών, (β) στον περιορισμό του κοινωνικού κράτους, (γ) στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής μέσω της Κεντρικής Τράπεζας, (δ) στη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις εγχώριες επιχειρήσεις στο 9% και για τους καλύτερα αμειβόμενους εργαζομένους στο 15%, καθώς επίσης (ε) στην υποχρέωση των ξένων επιχειρήσεων να συμμετέχουν στις κρατικές δαπάνες.

Μιλάμε για μία χώρα της οποίας ο πληθυσμός είναι περίπου όσος της Ελλάδας (9.830.000), ο αριθμός των εργαζομένων της ανάλογος (4,6 εκατ., έναντι 4,75 εκατ. της Ελλάδας), η έκτασή της μικρότερη (93.030 τετραγωνικά χιλιόμετρα), το ΑΕΠ της επίσης (124,4 δισ. δολάρια το 2016), ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα ευρίσκεται στα 14.840 δολάρια (22.736 δολάρια της Ελλάδας).

Ενώ η σοσιαλιστική κυβέρνηση ήταν ο καλύτερος μαθητής του ΔΝΤ και εφάρμοζε όσα απαιτούσαν, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε (όπως και στην Ελλάδα). Εξ ου κι ο Ορμπάν ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με το Ταμείο και εφήρμοσε ανεξάρτητη οικονομική πολιτική.

Θα παραθέσουμε ορισμένες πολιτικές αποφάσεις για να καταλάβετε τι σημαίνει ανεξάρτητη πολιτική.

Το έτος 2011 η κυβέρνηση της Ουγγαρίας αποφάσισε πως μελλοντικά μόνο το 3% των ακινήτων, τα οποία απειλούνταν με πλειστηριασμούς, θα επιτρεπόταν να ρευστοποιηθούν από τις τράπεζες.

Η κυβέρνηση αποφάσισε τη σταδιακή μείωση του παράπλευρου κόστους κατοικίας (ρεύμα, νερό κ.λπ.) κατά 20%, μεταξύ του Ιανουαρίου του 2011 και του Νοεμβρίου του 2013.

Μέσω πτώσης των επιτοκίων δανεισμού (με εντολή της Κεντρικής Τράπεζας) επετεύχθη η υποτίμηση του νομίσματος έναντι του δολαρίου και του ευρώ, ώστε να τονωθούν οι εξαγωγές.

Μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές στο 15% για τα φυσικά πρόσωπα και στο 9% για τις επιχειρήσεις.

Η κυβέρνηση επέβαλε το 2010 έναν ειδικό φόρο στις ξένες τράπεζες και στις εταιρείες τηλεπικοινωνίας και όλες οι ξένες εταιρείες υποχρεώθηκαν να πληρώνουν έναν ειδικό «φόρο κρίσης» επί του όγκου του ισολογισμού τους, από 0,15% έως 0,50%.

Φυσικά, η οικονομική ανάκαμψη της χώρας δεν έγινε ανώδυνα. Υπήρξαν χρονιές που οι πολίτες υπέφεραν, ωστόσο οι θυσίες δεν πήγαν στράφι. Σε αντίθεση φυσικά με την Ελλάδα που, παρά την οικονομική ασφυξία, φως δεν βλέπουμε.

Απαιτούνται οικονομικό σχέδιο, πολιτική τόλμη και φυσικά (επιτέλους) ομόνοια…

του Κυριάκου Βελόπουλου
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Shares