ΒΟΜΒΑ από το ΝΑΥΑΡΧΟ!«Αδυνατούμε να έχουμε μία ολοκληρωμένη στρατηγική σκέψη»…

Η ελληνική πολιτική αλλά και στρατιωτική σκέψη, κατατρύχεται μετά τα Ίμια, από το σύνδρομο της κλιμάκωσης, το οποίο μαζί με την αδυναμία μετεικάσματος στην αντίληψη του ιστορικού γίγνεσθαι, εγκλωβίζει την σκέψη κάθε φορά στο τελευταίο δυνατό ερέθισμα που έχουμε .

Λειτουργεί αντιδραστικά πάντα ως προς τα γεγονότα, στατικά στο χρόνο, βλέπει τα πράγματα καρρέ-καρρέ, χωρίς να μπορεί να έχει μία συνολική αντίληψη της εξελισσόμενης κατάστασης, ώστε να προβλέψει, να σχεδιάσει , να προετοιμασθεί και να ενεργήσει προληπτικά και με πρωτοβουλία.

Ως αποτέλεσμα καταλήγει να σκέπτεται και να ενεργεί επί τη βάσει του τελευταίου ερεθίσματος που έχει, ξεχνώντας όλα τα προηγούμενα που έχουν συμβεί, αδυνατώντας να εξάγει ολοκληρωμένα διδάγματα αλλά και να προβλέψει.
Μετά τραυματική εμπειρία των Ιμίων εγκλωβίσαμε τη σκέψη μας σε αυτό το καρρέ, και φορτωθήκαμε ένα ακόμη σύνδρομο, αυτό της αποφυγής κλιμάκωσης με κάθε τρόπο.
Και φυσικά αδυνατούμε να έχουμε μία ολοκληρωμένη στρατηγική σκέψη, αφού όπως έχω αναφερθεί εκτεταμένα και στο παρελθόν (https://www.facebook.com/stelios.fenekos/posts/1621728894537232), δεν μπορεί να υπάρξει αποτροπή (που όπως ισχυριζόμαστε είναι το στρατηγικό μας δόγμα), εάν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να εκφράσουμε απειλή, να προβάλλουμε αξιώσεις ισχύος και να προβούμε σε συγκεκριμένες πολιτικο-στρατιωτικές ενέργειες, προληπτικές ή αντιδραστικές , με ένταση σε τόπο και χρόνο που να εξυπηρετούν την αποτρεπτική μας στρατηγική.
Ως αποτέλεσμα της αδυναμίας μετεικάσματος , δεν εξετάζουμε επαρκώς όλες τις κρίσεις και τις οιεσδήποτε τουρκικές ενέργειες σε βάθος, και μάλιστα στις περιπτώσεις αποτυχημένης διαχείρισης κρίσεων επιχειρήθηκε η συγκάλυψη και η διαστρέβλωση των στοιχείων για να μη θιγούν πρόσωπα και πολιτικές.
Ένα από τα διδάγματα που έχουν βγει από του πολέμους σε όλη τη παγκόσμια ιστορία είναι ότι τον πόλεμο δεν το αποφασίζεις εσύ, αλλά πάντα ο αντίπαλος. Εάν ο αντίπαλος θέλει πόλεμο, απλά εσύ ή θα υποχωρήσεις και θα χάσεις τα πάντα ή θα σταθείς στα πόδια σου και θα τον αντιμετωπίσεις.
Θα πει κάποιος “μα αν ο αντίπαλος είναι πολύ πιο ισχυρός από σένα, το μόνο που σου μένει είναι να υποχωρήσεις για να μην τον προκαλέσεις”.
Όμως αυτό τελικά σημαίνει ότι επαφίεσαι πλέον στην μεγαλοψυχία του, γιατί θέτεις τον εαυτό σου στο έλεος του, ευχόμενος να μην θεωρήσει ότι τον ενοχλείς και σου επιτεθεί.
Όπως δηλαδή αντιμετωπίζει η γάτα έναν ενοχλητικό ποντικό που κάνει το λάθος να γίνει ενοχλητικός βγαίνοντας από την φωλιά του.
Και εδώ φθάνουμε στο τρίτο σύνδρομο, το φοβικό, που παρατηρούμε σε πολλούς οι οποίοι θεωρούν την Τουρκία υπερδύναμη έναντι της Ελλάδος και χωρίς αυτό να επιβεβαιώνεται, έχουν ήδη φορέσει το κοστούμι του ποντικού τρέμοντας και ευχόμενοι να μην την δουν έξω από τη φωλιά τους.

Γράφει ο Υποναύαρχος Φενέκος Στέλιος