Πέμπτη , 28 Μαρτίου 2024
Τελευταία Νέα

Έπεα πτερόεντα! Ο μύθος και η λογική…

Στην μυθική σκέψη υπάρχει λογική, και στην λογική σκέψη υπάρχει το μυθικό στοιχείο. Η μετάβαση από τον Μύθο στον Λόγο πραγματοποιείται βαθμιαία και με αργό ρυθμό ή ορθότερα η διαδικασία αυτή δεν…θα φτάσει ποτέ σε ένα πλήρη μετασχηματισμό. Μύθος και Λόγος είναι οι δυο πόλοι, ανάμεσα στους οποίους αιωρείται η ανθρώπινη ζωή. Ο τιμητικός τίτλος για την γνώση της σχέσεως Μύθου και Λόγου ανήκει στους Έλληνες.

Γράφει ο Σπίνος Κωνσταντίνος

Ο Πλάτων είναι ο πρώτος και μέγιστος δημιουργός λογικών μύθων, ο μέγας επιστήμων του κόσμου των ιδεών. Στους διαλόγους του υπάρχουν εικοσιτρεις λογικοί μύθοι για το Σύμπαν, για τις ιδέες, για την Γη, για την Ατλαντίδα, για την πολιτεία, για την ψυχή, για τον έρωτα, για την παιδεία, και για πολλά άλλα ζητήματα.

Ο Πλάτων στον Μύθο του Σπηλαίου συμπυκνώνει το νόημα του αγώνα του ανθρώπου να λυτρωθεί από τα δεσμά της φαινομενικότητας που τον κρατούν εγκλωβισμένο στην άγνοια και την πλάνη, και να εισέλθει στο φως της αλήθειας.
Το «Χάος» του Ησίοδου είναι ένα νοητό άνοιγμα στο «άρρητον» για να αποκαλυφθούν οι κοσμογονικές δυνάμεις μέσω αυτού σε όποιους δύνανται να τις αντιληφθούν. Πριν από αυτό το νοητό άνοιγμα, τη νοητή ρωγμή του «αρρήτου», δηλαδή του μη δυναμένου να διατυπωθεί με λόγια, δεν υπήρχε τίποτε το δυνάμενο να γίνει αντικείμενο περιγραφής.

Για τον Ηράκλειτο (544-484 π.Χ) η δράση του παγκόσμιου νόμου δεν αποτελεί ένα είδος μεγαλειώδους μεν, αλλά απομακρυσμένου θεάματος αλλά αντιθέτως «διαπερνά» τον παρατηρητή. Έχει σαφή συνείδηση του γεγονότος, ότι όλες οι πράξεις και οι λόγοι του οφείλονται στην ενέργεια της δυνάμεως αυτής, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν ότι αποτελούν απλώς όργανα μιας κοσμικής τάξεως που ίσταται ψηλά.

Χιλιετηρίδες πριν εμφανισθούν οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες και οι άλλοι λαοί της Ανατολής, οι Ορφικοί όπως αποδεικνύεται από τα κείμενά τους που μας κληροδότησαν είχαν διατυπώσει τις θεωρίες περί Σύμπαντος, περί Φύσεως, περί μονοθεΐας κλπ.

Ο Ακραγαντινός φιλόσοφος Εμπεδοκλής σφράγισε τον κόσμο με τις ιδέες του. Ανάγοντας τον κόσμο σε περιορισμένο αριθμό στοιχείων, των οποίων η ένωση και ο διαχωρισμός ακολουθεί ορισμένες μαθηματικές αναλογίες, έγινε ο ουσιαστικός θεμελιωτής της Χημείας.

Ο Παρμενίδης είναι ο πρώτος στην ιστορία του πνεύματος, που έθεσε ενσυνειδήτως το πρόβλημα της μεθόδου και διαχώρισε με σαφήνεια τις δυο κύριες κατευθύνσεις στις οποίες έκτοτε διχάζεται η φιλοσοφία: την αίσθηση και την νόηση. Ό,τι δεν γίνεται γνωστόν δια της οδού της νοήσεως είναι απλώς μια ανθρώπινη γνώμη (δόξα βροτών) χωρίς αξία.

Ο πολυμαθέστατος φιλόσοφος και έξοχος μαθηματικός και αστρονόμος Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Δίδασκε την ιδέα ενός Θεού ο οποίος διακόσμησε το χάος το οποίο ονόμασε «ΝΟΥ».

Ο Δημόκριτος (460-370 π.Χ) πίστευε στον Θεό, ο οποίος δίνει όλα τα αγαθά στους ανθρώπους ανέκαθεν και τώρα: «πάντα και πάλαι και νυν», ενώ τα κακά τα δημιουργούν μόνοι τους οι άνθρωποι λόγω τυφλότητος του νοός των και της ακρισίας των.

Ο Αναξίμανδρος ο θεμελιωτής της θεωρίας της υπερβατικότητας, είναι ο πρώτος που σχεδίασε τον χάρτη όλης της Γης σύμφωνα με τον Αγαθήμερο «πρώτος ετόλμησεν την οικουμένην εν πίνακι γράψαι».

Ο Λεύκιππος και ο μαθητής του Δημόκριτος θεμελίωσαν την ατομική θεωρία, επί των απόψεων της οποίας αποκλειστικώς εβασίσθη η νεωτέρα ατομική θεωρία και έρευνα, όπως σαφώς αναγνωρίζει ο Γκόμπερτζ στο βιβλίο του «Οι Έλληνες Στοχαστές».

Ο Εύδοξος ο Κνίδιος περίφημος μαθηματικός αστρονόμος και γεωγράφος έζησε μεταξύ του 408 και 356 π.Χ. περίπου μαθητής του Πλάτωνα. Ούτος πρώτος απέδειξε ότι η Γη ήταν σφαιρική και διαίρεσε αυτήν σε ζώνες. Πρώτος δε ίδρυσε και αστεροσκοπεία.
Αξιοθαύμαστου ηθικού περιεχομένου είναι τα διασωθέντα «Χρυσά Έπη» του Πυθαγόρα. τα οποία αποτελούνται από 71 στίχους. Αρχίζουν δε με την προτροπή «να τιμάς τους αθάνατους θεούς και έπειτα τους ένδοξους ήρωες».

Ο Σωκράτης λέει (Φαίδρος 110b, 6-7) ότι αν κάποιος έβλεπε την Γη από ψηλά θα διαπίστωνε ότι μοιάζει με τις μπάλες που έχουν φτιαχτεί από δώδεκα κομμάτια δέρματος. Ο ισχυρισμός αυτός μέχρι πρόσφατα προβλημάτιζε τους μελετητές των πλατωνικών κειμένων. Πολύ πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι ο γήινος φλοιός «επιπλέει» πάνω σε δώδεκα τεκτονικές πλάκες αποτέλεσμα των οποίων είναι οι σεισμοί, όπως ακριβώς το περιέγραψε ο Σωκράτης.

Shares